woensdag 20 april 2016

Het woord cadans

Er is iets vreemd met de manier waarop men leest. Met de concentratie waarmee men toch nog over de dingen, over de woorden en zijn eigen zekerheden heen leest. Een kleine drie jaar geleden publiceerde ik de dichtbundel Tot het bestaat. Welhaast ontelbare keren moet ik, voorafgaand aan de publicatie, de 49 gedichten uit de bundel gelezen en herlezen, én herlezen hebben. Dat hoort niet alleen zo, dat is ook zo. Je laat de letters niet zomaar op de lezer los. Ook anderen hebben het typoscript gelezen. Pas gisteren, zoveel tijd, zoveel maanden en dagen later, ontdekte ik dat ik het woord “kadans” in de slotcyclus, tevens titelcyclus van Tot het bestaat met een k geschreven heb. Tot nu toe heeft daar nog nooit een arglistige woordhaan naar gekraaid. En eerlijk gezegd heb ik er zelf ook nooit bij stilgestaan dat het woord ‘kadansniet in vanDale staat. Je hoort immers cadans te schrijven als je kadans bedoelt. Toch een groot verschil, vind ik. Cadans lijkt immers in de verste verte niet op Kadans.

Maar dit geheel terzijde want ook nu weer onthou ik dat een mens die schrijft altijd op zijn hoede hoort te zijn. Dat met de meest intense zorg waarmee je elk woord tikt of schrijft “het bevragen van het woord zelf” nooit op de achtergrond mag raken. Al heb ik stellig, het is weliswaar een opendeur-gedachte, de indruk dat de sms-generatie en zelfs de nieuwste generatie snelsneljournalisten en scribenten de voetregels (staat ook niet in vanDale, nah) allang met plezier naast zich hebben neergelegd. Enfin, dit alles, om mezelf nog maar eventjes tussendoor op het hart te drukken dat een “simpel” woord als het woord “cadans” in staat blijft om een mens er op te wijzen dat ie niet behoedzaam genoeg kan zijn in het leven. Ook én vooral met woorden!

Niettemin hieronder nog ’s het gedicht Tot het bestaat/2. Met daarin dus het fout gespelde woord “kadans”. Als het met de cadans nu maar goed loopt…


Tot het bestaat (2)


Uit niets dan klank zal jouw stem bestaan.
Kadans! Kadans! Fijngetuned het timbre
dat zoekt en taalt naar wat jou dierbaar is.
Een blik die zich op de wereld richt.

Het beeld dat in de steen verborgen zit.
Het verlangen naar de verte in een mens.
De laatste woorden van het gedicht.
(Woorden als brood, en bloed, en bloem.)

Middenin een tijd die zichzelf verbeeldt.
Middenin een hart dat weet dat het enkel
de schoonheid is, de schitterende zwalpende,
wanhopig makende schoonheid is

waaraan wij schatplichtig zijn.


© Paul Rigolle


(P.R. - Blauwe notities - De man met de leesbril - woensdag 20 april 2016)


dinsdag 19 april 2016

Drietal (39)

Los
Drietrapstransformatie
Alternatief



(Met dank aan Renaat Ramon & Philippe Cailliau voor het woord 'drietrapstransformatie')


donderdag 14 april 2016

Meer

Wonderlijk toch hoe men moeiteloos dingen combineert. Een passage aanstrepen in een boek terwijl op de achtergrond een televisiequiz het voorbije jaar behandelt alsof het ons niets dan aangename dingen bracht. ”Het was te vergelijken met droefenis over een vlucht wilde ganzen… of met een afscheid van de glinsterende stroom van de tijd. Zijn eigen leven zou morgen kunnen eindigen en dat meisje bleef niet eeuwig mooi”. Yasunari Kawabata in Het Meer.

Mooi, denkt hij, zich inbeeldend hoe in elke nacht het vermogen steekt om voor ons, met het kolkende water in onze droom, ook een plaats aan de oever van een meer zichtbaar te maken…

(P.R. - Blauwe notities - De man met de leesbril - woensdag 17 december 2014)


vrijdag 8 april 2016

Drie in één: Maaike Leyn, Isidoor Goddeeris en Sven Verhaeghe

Wie alsnog de hele mooie ‘drie-in-één’- tentoonstelling in Roeselare met recent werk van Maaike Leyn, Isidoor Goddeeris en Sven Verhaeghe wil zien, moet zich nu wel een heel klein beetje gaan haasten. Nog tot en met zondag 10/4/2016 kun je in de/Directeurs/woning recent werk zien van drie kunstenaars die al jaren een artistiek parcours lopen waarvan je geen stap wil missen. Eerder zagen we van Maaike Leyn ondermeer in Tielt met ‘Entre chien et loup’ een heel mooie solotentoonstelling. Ook van Sven Verhaeghe moet je alles zien. De opvallende cover van ‘Val’, het laatste boek van Roderik Six, maakte hem al bekend bij lezers van het betere proza. Een uitstekende aanleiding om ook zijn hele plastisch werk te gaan bekijken. En dan is er in Roeselare ook nog het bijzondere beeldend werk van Isidoor Goddeeris dat we hier al zowat een leven lang zeer aan het hart drukken. In Roeselare brengt hij in de Directeurswoning enkele taferelen uit zijn dagelijkse kunstenaarspraktijk bij elkaar die je meer dan een aantal ogenblikken in de kelder van de expositieruimte gegijzeld houden. In de marge van de tentoonstelling vernamen we dat er eindelijk een boek over deze Roeselaarse kunstenaar in de maak is. Alvast iets om naar uit te kijken. In het Gastenboek van de Spil prijk ik voorlopig moederziel alleen met een opmerking. In februari schreef ik, toen ik de tentoonstelling nog niet had gezien: "Drie namen... Drie kunstenaars pur-sang! Erg benieuwd wat hun werk met 'de Directeurswoning' zal doen..." Wel, als je't mij vraagt is dat niet gering.

Wie dit weekend nog in de buurt van Roeselare vertoeft mag deze tentoonstelling gewoon niet aan zich voorbij laten gaan!

Extern:
De Spil - bericht over de tentoonstelling
de/Directeurs/woning: Isidoor Goddeeris, Maaike Leyn, Sven Verhaeghe




dinsdag 5 april 2016

Waarom

Waarom, waarom denk ik, op de droevige ochtend dat mij het nieuws bereikt dat VPRO-presentator en Boekenheld Wim Brands is overleden aan "de aarde van April"... Niets dan "de aarde van April"...