zaterdag 25 maart 2017

We zullen heel voorzichtig moeten zijn...

"We zullen heel voorzichtig moeten zijn. Zorgvuldig
op wat er gebeurt. Alles vertellend aan elkaar, maar
heel langzaam. Zonder uitstorting, zonder overhaasten.
Met lange dagen tussen
."
.../...

Dagen in een dorp hoeven niet minder intens te zijn. Af en toe valt je zelfs een fijne verrassing in de schoot. Enkele weken geleden fietste ik door, wat wij hier gemeenzaam ‘het straatje’ noemen. Op een van de ramen trok een tekst die ik er voorheen niet eerder had opgemerkt mijn aandacht. Iemand had voor zijn raam een poster opgehangen. Dat
gebeurt wel meer in een dorp als dit, dat mensen dingen ophangen. Als waren het rooksignalen van en voor rusteloze zielen. De tekst die ik voor me had was duidelijk niet voor de eerste keer ergens uitgestald. De poster, van vrij groot formaat, vertoonde nogal wat sporen van kleefband en duimspijkers. Pinpunten. Ik las en was getroffen. Geraakt! We zullen heel voorzichtig moeten zijn. Zorgvuldig op wat er gebeurt… Hier had iemand woorden opgeschreven met de bravoure van iemand die weet tot wat woorden in staat kunnen zijn. Vergeefs zocht ik onderaan de tekst naar de naam van de auteur en vroeg mij af of ik live het genoegen meemaakte om met de bewoner van het huis een plaatselijke schrijver van niveau te mogen ontdekken. Iets wat ik in dat geval ten zeerste zou toejuichen. Geïntrigeerd en benieuwd als ik was belde ik aan. Niemand deed open… Dus nam ik toch maar halfstiekem een foto. Daar zijn smartphones voor. Begeleid door het geruststellend vermoeden dat voor wat betreft de identiteit van de schrijver het internet wel raad zou weten. Later die ochtend gaf evenwel ook Heer Google niet thuis.

De tekst bleef mij bezighouden. En omdat ik iemand ben die - soms lijk ik écht wel een anachronisme - belang blijft hechten aan de naam van de auteur van een tekst, belde ik dagen later, dit keer in het weekend, opnieuw aan. Ik vernam van de bewoner, die zelf bleek te schilderen en af en toe zelfs een kunstzinnige opendeurdag hield, dat de tekst niet door hemzelf geschreven was maar van de hand was van ene… Pol Hoste. Een stevig Aha ging door mij heen. Het raadsel gaf zich prijs. En waarom verbaasde het mij niet dat de tekst afkomstig was van iemand die al zowat zijn hele leven heeft gegeven aan het woord dat fungeert als een trap die men opklimt langs de tijd.  Ooit had ik van de Gentse auteur ‘Vrouwelijk enkelvoud’ gelezen… En nog een paar andere dingen. Voor tien euro kreeg ik van de bewoner van ‘het huis in het straatje’ niet alleen de tekst van voor het raam maar ook nog een aantal andere posters van Hoste mee. Ze bleken, hoewel verbazend eigentijds, in een uitgave van Grijm Vzw al te dateren van het jaar 1987. De auteur had de teksten indertijd geschreven bij houtsneden van Pat De Vylder. Gezet uit de Bembo en gedrukt op kringlooppapier. De oplage bedroeg 25 exemplaren, waarvan 20 genummerd van 1 tot 20, en 5 niet in de handel van A tot E. De tekst op de poster was dus al dertig jaar oud. Dertig jaar later stond ik dus ergens in een dorp in Vlaanderen voor een raam met een poster voor. Dertig jaar later had, zoals dat vaak gebeurt met teksten, niet ik deze tekst gevonden maar had deze tekst mij gevonden. Opnieuw thuis besloot ik meteen om Pol Hoste onder te brengen in het illustere rijtje van oeuvre-auteurs (Michiels, Robberechts, Pleysier, Roggeman, Insingel, …) waarvan ik nog zoveel moet, wat zeg ik, waarvan ik - alsof alle tijd mij nog voorhanden is - alles wil lezen... En dat is, niet meer en niet minder, de plaats waar hij thuishoort. 

En o ja omdat, Heer Google, mij leerde dat de auteur in kwestie vandaag verjaart, heb ik dit bericht ook maar even voor vandaag opgespaard. De schrijver wordt zeventig vandaag! Mag ik jou, mijn waarde Pol Hoste vandaag dan ook een bovenstebeste gelukkige verjaardag wensen. Ja dat mag ik.

En dat de woorden jou, en mij, nog vaak mogen vinden!


Extern:


Naschrift: Ondertussen heb ik op mijn foto van de poster toch maar eigenhandig © Pol Hoste toegevoegd. Fijn dat het me in een keer is gelukt! 







maandag 20 maart 2017

"Modder en grind" op de Wielergedichtenblog

Mijn gelegenheidsgedicht "Modder en grind. Gedicht voor Eli Iserbyt" werd, zoals bekend, met Gedichtendag 2017 in postervorm uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke. Dankzij de goeie zorgen van Fietsvarianten-ceremoniemeester Miel Vanstreels is het gedicht vanaf vandaag ook na te lezen op de Wielerboekensite (één week) en op de Wielergedichtenblog (permanent).

De leeslink: Modder en grind bij wielergedichten.blogspot.be.

Extern:
Voorstelling gedicht op 25/1/2017-Bib Harelbeke
Wielersportboeken-site
Fietsvarianten van Miel Vanstreels
Eli Iserbyt-site


dinsdag 14 maart 2017

Binnen















"Vijf aanwinsten"

Boeken en bundels, het blijven de mooiste aanwinsten... Want elke aanwinst is een wereld. Om binnen te gaan!

zaterdag 11 maart 2017

Kwabbekratsen

















Waar eigenlijk situeren zich de meeste kopbrekens? In het achterhoofd of toch maar in het voorhoofd? Of laten kopbrekens zich vooral voelen, én gevoelen, als ze er niet zijn en het vooral de herinneringen aan die kopbrekens zijn die zich laten voelen?

Breindingen, oorwormen, muizenissen van laag of hoog allooi, plaagstoten van de geest en van het hart, kwabbekratsen van je welste... Vermommingen van de wrevel...

Schrijf ze op en je raakt ze kwijt! Vergeet ze en ze komen naar je toe. Verlies ze uit het hoofd en ze kruipen onder je huid!

Maar... ze vrezen (als waren het krassen op het koetswerk), nee, daar is absoluut geen reden voor!

(In de reeks "Nieuwe woorden en andere dingen die nog niet bestaan")





vrijdag 3 maart 2017

Hoe tijd zich laat roven en toch weer niet...

Een dag uit het leven anno 2017...

Wat doet een mens zoal op een (willekeurige) vrije dag zonder vlees? Ik weet het, want ik heb het voor de aardigheid vandaag ‘s allemaal bijgehouden. En opgeschreven. Of hoe tijd zich laat roven en toch weer niet:

* Vroeg op. Tegen zessen. Koffie gezet. Het eerste licht van de dag gezien. En daarvan genoten!
* Gedownload: Kris Merckx: Dokter van het volk. (Boek dat nu in pdf-vorm wordt vrijgegeven). Daarin gebladerd en wat gelezen. Waarvoor dank Heer Merckx.
* Berichtje innige deelneming op FB (overlijden Vader A.B.)
* Een Hooker-achtig-vriendschapsverzoek gemarkeerd als Spam
* Boterham gegeten.
* Mail gepland naar Kleinood & Grootzeer om de ontvangst te melden van een mooie, nieuwe, manueel gemaakte dichtbundel (Erick Kila: “Bericht van de modernen”)
* Messenger-berichtje aan Peter B.
* Of Facebook een column van P.B. Gronda gedeeld. (“Ik hou van de inherente triestheid van The Sky is the Limit, een van de ware opvolgers van In De Gloria”). Ja, ik beken, ik ben een fan van PB Gronda!
* Een aantal ideeën toegevoegd aan wat ooit, en liefst zo vlug en toch zo traagzaam én zorgvuldig als mogelijk, een dichtbundel wordt (“Als iemand die op een dag zijn dorp verlaat”; nieuwe werktitel).
* Een enkele dagen oude wielercolumn van Camps bewaard. (CtrlA-CtrlC-CtrlV) ("Helicopter". Waarin de brave stilist die Camps is en blijft o.a. schrijft: "Philippe Gilbert zal prijzen moeten rijden voor een hondenbrok liefde".
* Eén van de meest schokkende en walgelijkste twitterfoto's van de voorbije dagen van ene Fleur Agema (Nederlandse PVV-politica/wreekster die het Van Randwijk-Monument misbruikte door Tirannen te vervangen door Korannen) in de map "Schokkend" opgeslagen.
* Genoteerd: "De grens is terug als verkiezingsthema" (NRC. Blendle)
* Naar de krantenwinkel in het dorp gefietst om de Standaard (want 'der letteren' vandaag)
 * Aan iemand de rudimentaire vraag gesteld: "Zou Bakkie het echt allemaal zelf hebben gedaan in 'Beau Séjour'?"
* Gezien hoe een straat wordt opgebroken (foto)
* Middag bij onze vrienden van het Blauwhuis. De dagschotel: Tongrolletjes met friet. Koffie toe.
* Gelezen: zowat 100 bladzijden van ‘Ochtend in Jenin’ van Susan Abulhawa. Voor wie een uitstekende schets wil van het immer aanslepende Palestijns probleem...
* Stuk over podiumpoëzie in RektoVerso. Van Daan Borloo: Podiumpoëzie: de nieuwe mainstream
* Een kapstok eindelijk opnieuw opgehangen
* Miro, de kat verlost van een aantal klitten en daarbij ongewild met een schaar haar oor geraakt… (De sukkel)
* Auto gewassen.
* Een afspraak met vrienden gemaakt om morgenavond te gaan eten in het Walhalla (Roeselare)
* Downloadbevestiging. Bericht gelezen: Iemand laat weten dat de foto’s die ik hem via We Transfer stuurde goed zijn ontvangen.
* En ja, naast wat ik vergat te noteren, ook nog over bovenstaand en onvolledig lijstje, dit stukje geschreven…

Zo’n dag in het leven anno 2017, het is me wat… En hij, de dag, is nog niet eens voorbij… Er volgt nog een en ander (wat uitwaaien voor de televisie?)... En misschien zin ik zelfs nog op een antwoord op de vraag hoeveel tijd een mens eigenlijk voorhanden heeft om er van beroofd te worden... Door, ik zeg maar wat, lijstjes als deze bij te houden bijvoorbeeld...


Eerder: Een dag uit het leven anno 2015


Voor de dagen

Verleden week zaterdag 25/2/2017 werd in de Bib van Harelbeke "Warhoofds gekkenwerk" de nieuwste dichtbundel van mede-Digther-redacteur Alain Delmotte voorgesteld. Uiteraard ging dat gepaard met enkele momenten waarop een mens met een camera andere mensen betrapt. Maar evenzeer zelf ook wordt betrapt. Enkele foto's voor de dagen werden ook mijn deel. Hieronder hou ik er enkele met genoegen wat langer vast. 
Za 25/2/2017 - Met Frank de Crits
Za 25/2/2017 - 3x 'De schaal van Digther'-redactie
Vlnr P.R., Hugo Verstraeten en Frédéric Leroy
Za 25/2/2017 - "Wie anderen betrapt wordt vroeg of laat zelf betrapt"