Brief aan Baudelaire
Ha
Baudelaire, kan ik jou, kan ik jou nog schrijven
anderhalve eeuw, een land en een landschap later
nu het
duister opnieuw deemstert doorheen
de dagen en verderop in het Oosten een man
halsstarrig
bommen gooit op uitgestorven steden.
Wie of wat zou je zijn indien je terug kon keren?
een rapper, een rekkenvuller die vol gramschap
de dingen schikt of ergens tussenin een dichter
die zich inzet voor het klimaat. Ik kan er enkel maar
naar talen, Baudelaire, net zo verstrikt als ik ben
in de halsstrik van de taal. En graag, wat graag
herdenk ik in jou, in mij, anno nu, de dag dat
Menno duizend dromen stierf, de dag dat Pernath
van rechts naar links het boek van de waarheid droeg,
het als niet een hebbend over de onmacht
een mens te zijn. En kijk, nu al zijn ze er allemaal,
de leden van de familie Slagschaduw, levend en wel,
en vegeterend in de donkere kamers van ons hoofd.
© Paul Rigolle
Uit het typoscript in wording 'Een jaagpad in de regen' (Gedichten 2014-2023) (dat nu wel stilaan aan afronding toe is).
Dit gedicht werd eerder opgenomen in de bloemlezing 'Vertalersweelde', Baudelaire vertaald door Mereie de Jong, samenstelling Kees Godefrooij. Met een voorwoord van Alain Delmotte. (Stichting Spleen, 2022).
Facebook-link
 |
| "Brief aan Baudelaire" in 'Vertalersweelde' |
https://digther.blogspot.com/2023/12/brief-aan-baudelaire-paul-rigolle.html
