Lucebert

Alles mee, we hebben alles mee. Hart
en ziel. Merg en been hebben wij tot proviand
gemaakt. De ogen bijgezet, de voeten klaar
om ons weg te dragen naar de struiken
van de stad en de liefde, o de liefde maakt
ons mooi en mollig, klaar om aan te komen
straks bij het tuinfeest van jouw stem.

Alles helder, alles op een rij. Op onze reis
houden wij de sponsen van de kleuren
zacht met kalk en kiezel. Overstag en
over doek gaan ze als toen en altijd
in jouw handen. Als beloofd zoeken we jou
alleen waar je niet bent. Slijp, Lucebert,

slijp de kei. Blijf met stip en taal, blijf
met lelies en met zwanen. Blijf ons bij
in de toekomst van al die dode jaren.
Niets was voor niets. Zoek ons op.
We zijn er niet. En dat met velen.



© Paul Rigolle – uit “Tot het bestaat”;
gisteren – u was waarlijk een erg fijn publiek –
voorgesteld in het Roeselare van al mijn plaatsen..