Exhibitieruimte. Koketteerplaats. Tovertank. "Dumpsite converted into an exhibition space". Het found footage van onze woorden… Bijna als "gevonden vreten" klinkt het. Het lokt ons aan en het trekt ons weg. In A. zitten we alweer ‘ns een keer in "Het blauwe tuig". Veel tristesse die ons wegvoert van hier hangt in de kroeg. Veel waan loopt de muren op. Met zijn allen buigen we ons over de vraagstukken van de avond. Da's de afspraak. Daar willen we ons aan houden. Tristesse heeft een kleur. We drinken en we zeuren. De gedachte houdt ons bezig; de vraag: of de plaats niet bepalend is voor de gedachte... Niet veel nieuws natuurlijk. Het is wellicht al duizend keer voor ons geformuleerd. Geponeerd. En toch: Zelf het eigen licht over de dingen laten schijnen maakt dat we de dingen anders zien. En maken. Zo is het altijd. Het is de glans die het verschil maakt. De glans die van ons een ander maakt.
Uit: "De man met de leesbril". Dagboekfrasen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten