Ik herinner mij, ik was net geen vijftien. Op het voetbalterrein van Pittem (of all places) brak ik mijn enkel. Tussen de coureurs, de weerman, de schlager- en de Canzonissima- en eurovisiesongfestivalzangers in, was er, toen ik revalideerde en een tijd noodgedwongen op krukken liep, op televisie plots plaats voor een… heus auteur. Een schrijver zowaar! Aster Berkhof, was de naam. Wat een spraakwaterval was die man! Boeiend en sprankelend vanaf het eerste begin. Ik las meteen een boek van hem. De sintels glinsterden, de vonk sloeg over. De literatuur en het schrijven werd een liefde voor het leven. En zo komt het dat ik tot op vandaag nooit nog een kwaad woord over Aster Berkhof heb willen horen. Rust zacht ouwe gabber, je was al die tijd een reisgenoot!
Extern:
Mooie bijdrage van Annelies Verbeke op de site van het Letterenhuis
Bericht op VRT-Nws-site
Digitaal rouwregister Gemeente Brasschaat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten