Ha vrienden, mag ik iedereen bedanken die mij gisteren op een of andere manier “1 gelukkige verjaardag” heeft gewenst. Ja, natuurlijk mag ik dat! Altijd fijn om een overvloed aan (verjaardags-)wensen in ontvangst te mogen nemen. Ik heb ze, wat had je gedacht, op Facebook, één voor één geliked!
Zelf ben ik daar absoluut niet goed in. Verjaardagen laat ik hier meestal doodleuk en zonder attent te zijn voor wie verjaart, zonder boe of ba passeren. Ook al zou dat Grote Facebook-boek vol halve en hele waarheden (om nog te zwijgen over al die gortige onwaarheden) dat, met zijn onverbiddelijk geprogrammeerd verjaardagsalgoritme, elke ochtend van mij graag anders willen zien. Niet dus. Het werkwoord ‘verjaren’ is na verloop van tijd bij mij gewoon een werkwoord geworden dat zichzelf vervoegt. Want geef toe, aan verjaren heeft een mens persoonlijk maar weinig verdiensten. Het gebeurt. En alsmaar sneller naarmate er meer tijd verstrijkt. Zoals wel meer dingen gebeuren zonder dat je er vat op hebt. Kaarslicht gaat steeds meer ontbreken en daar heb ik aardig en waarlijk vrede mee.
Niettemin, en dat zeg ik graag, is het gisteren ook best weer een aardig dagje geworden. “Gelezen en gekeken door ramen. Zinnen aangestreept, woorden onthouden”. Ook even over en weer geweest naar Oostende, de kuststad dér kuststeden. In de warmbloedige Galerie Lloyd in de Vlaanderenstraat de tentoonstelling “Jeu d’amour, jeu d’hazard” gezien. Met heel mooi en bijzonder werk van vriend op FB en elders in het volle leven, Johan Clarysse. Het confronterende schilderij “Goya is absolutely right” zal nog dagenlang op mijn netvlies branden. Opnieuw buiten, op de mistige zeedijk, nog een irish coffee geproefd; en opgedronken. Daarna op het dooie gemakje opnieuw het binnenland in om weer aan te komen waar je jezelf weet wonen. Alvast ruim op tijd terug om het rustige verjaardagsdagje af te sluiten met het prachtige interview dat Thomas Vanderveken in ‘Alleen Elvis blijft bestaan’ had met Stephen Fry. “Als Stephen Fry spreekt doen we er hier graag het zwijgen toe. Verjaardag of niet, bij zo'n man is het uitstekend om thuis en tot "inkeer" te komen! Of nog (citaat) 'Het leven is een betonnen stroom van interpenetrerende intensiteiten'.
'Jeu d’amour, jeu d’hazard' van Johan Clarysse in Galerie Lloyd in Oostende loopt nog tot 19 december 2021.
Extern:
Thuissite Galerie Lloyd
Thuissite Johan Clarysse
De tentoonstelling op The Art Couch
Alleen Elvis blijft bestaan met Stephen Fry
 |
| © Johan Clarysse - Goya is absolutely right |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten