Blijf het schrijven. Tot het bestaat!

En zo gebeurt het dat er vanmorgen een einde komt aan mijn schrijfverblijf in Het Lijsternest. Het befaamde Streuvelsdevies  'Nulla dies sine linea' dat, laten we wel wezen, niet alleen dat van Streuvels was, neem ik opnieuw met mij mee naar waar ik vandaan kom. Net als mijn verzameling Hoofdletters die hier weer, zegmaar, exponentieel is aangegroeid. Wat een weelde was het om je 's twee weken lang door 'Het land van Streuvels' te bewegen en je uit je gewone lood te laten slaan... 's Avonds geconfronteerd te worden met het eigen gezicht dat in Hét Raam weerspiegeld staat. En in de ochtend koffie te zetten in een Residentenschuur waar op dezelfde plaats Streuvels ooit brood bakte en zijn tuinmateriaal oppoetste.

De twee voorbije weken zijn in een mum van tijd voorbijgevlogen. Streuvels stond hier af en toe achter mijn rug toe te kijken. Al deed hij er, het dient gezegd, meestal beleefd het zwijgen toe. Maar niet alleen hij, die ouwe kleine Reus van Het Lijsternest, nee ook zijn oom, de Heer Guido G. uit Brugge bleef vaak wel heel lang in de buurt hangen. Hun aanwezigheid en vooral hun woorden begonnen, zonder dat ik er  erg in had, zowaar mijn eigen taal binnen te sluipen. Langzaam maar zeker kroop er een ‘Een stijntje in mijn schoen’ om het licht parafraserend met de woorden van een andere Bruggeling te zeggen. 

Alles in mijn eigen taal begon in korte tijd te blekkeren, te koteren en te vunzen… In een korte ramulte ging de klaarpot de lucht in. Strabantig, botsbollig, bridsig… De woorden, honderd jaar oud, begonnen uit te brutselen, te schrapen en te schrepen, te rakerooien en deden je even oekeren op plaatsen waarvan je dacht dat je’r nooit meer zou komen…

Enfin, dit alles om maar te zeggen dat mijn schrijfdagen er hier in dit mooie Streuvelshuis van Vertrouwen sinds vanmorgen opzitten. Ik laat binnenkort hier, of ergens elders, nog wel een wat breder literair spoor over dit verblijf na. Tot alle residenten die na mij komen, en ook tot zij die mij zijn voorgegaan, zeg ik graag: Blijf het schrijven... Tot het bestaat! En heel in het bijzonder wens ik Femke Vindevogel, die hier de komende dagen en weken als resident mijn opvolgster is, heel veel inspiratie en werklust.  

Ik bedank ook nog 's uitgebreid de mensen van Passa Porta, Literatuur Vlaanderen en het Letterenhuis. En vergeet zeker ook niet de heren Thomas Jacques en Jurgen Casteleyn te bedanken voor de bijzonder goeie zorgen. Ik zal onze gedempte - want meestal gemaskerde - gesprekken missen!

#Streuvelshuis #passaporta #letterenhuis #schrijversresidentie #erziteenStijntjeinmijnschoen