Wat is het heerlijk - ik vind niet echt een ander woord dat net zo waar én melig is - om na zoveel tijd nog ’s op een vergeten blog terecht te komen. Een vertrouwde plaats op het internet waar je vroeger – où sont les neiges d’antan – regelmatig kwam. 
Zo’n plek was destijds zeker ook de blog van (pdw) – patrick de witte zaliger… “Wat je op dit moment aan het lezen bent”.
Vandaag is het dag op dag alweer 16 jaar geleden dat onderstaand estafette-bericht op zijn site stond. Ik werd er zelfs persoonlijk in aangesproken… De blogpost ging over vrij ordinaire banaliteiten van toen en nu als daar waren en zijn “een estafettestokje doorgeven aan een ander” maar De Witte had het daarin ook over de “all round grumpy bastard” die hij, begenadigd columnist en satiricus, volgens zijn reputatie bij leven al was en “de popste song aller tijden (All the young dudes van, waar is de tijd, Mott The Hoople).
In de rand van de (pdw) blog staat, het hoeft niet te verwonderen, een link naar Bill Hicks, Amerikaanse satirist, social critic en stand-upcomedian, bekend van, jawel, de quote "We're a virus with shoes". Ja, toen al, zestien jaar geleden waren er mensen die aan virussen dachten... Al was Hicks in 2005 ook al een flinke tijd zaliger. En satire in ... de VS, het is vandaag de dag nauwelijks nog denkbaar dat het ooit heeft bestaan. Ja dat verhaal van 'die tang op dat varken'...
Eigenlijk is het omgekeerd en is de satire in de VS gewoon de werkelijkheid geworden... Gelukkig vertrekt het knorrigste varken straks met stille trump en op zijn achterste poten het Witte Huis...
Het bericht en de blog van (pdw) ligt me wel aan het hart, merk ik nu, exact zestien jaar later…
Het is en blijft waar, en het zal altijd zo blijven: sommigen mensen zijn minder dood dan de anderen…
(“Hey (pdw) waar ben je gebleven?”)
#sommigenzijnminderdooddandeanderen #patrickdewitte
.../...
Het (pdw)-bericht:
De link: (pdw)-blogbericht-Estafette
zondag, januari 16, 2005
Diverse bloggers spelen mij de estafettestok toe die al een tijdje de ronde doet. O.a. Nadine, maar ook Paul Rigolle, die niet zeker weet of ik dit wel zal kunnen appreciëren en schrijft: 'Toch benieuwt het mij om te zien wat voor een kloterij Pdw dit allemaal wel niet zou vinden... ' Het is aardig om weten dat mijn reputatie van cynische misantroop en all round grumpy bastard mij ook op het internet vooruit snelt en dat men verwacht dat ik iets zal spuien van het kaliber 'degene die dit heeft uitgevonden moesten ze zijn favoriete rukhand afhouwen'. Ik ben ontroerd. Blij dat ik het allemaal niet voor niets doe. Afijn, hier zijn mijn antwoorden:
1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer ? Ik heb vrijwel geen muziekbestanden op mijn pc. Mijn pc is een lean mean game machine, en dat probeer ik zo te houden.
2. Wat is je laatst gekochte cd ? 'There will be a light' van Ben Harper & The Blind Boys of Alabama, samen met 'Greatest Hits Live' van Boz Scaggs en de cd van de gebroeders Tim & Neil Finn. Die laatste is teleurstellende bollocks.
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nr voor je dit bericht las ? 'Feelin' alright' van Mad Dogs & Englismen & Joe Cocker, een legendarische live-plaat uit 1970 (drie drummers!) waarop de quintessentiële Joe te horen is en die klinkt nogal een beetje opwindender dan de Joe van mediocre crap als 'N'oubliez Jamais'.
4. Geef 4 nrs door die je heel
vaak beluistert of die veel voor je betekenen.
'I just wasn't made for these times' - uit 'Pet Sounds' van The Beach Boys.
Teenage spleen getoonzet.
'Voodoo Chile live' - Jimi Hendrix. Neuken getoonzet.
'Rock'n roll' - Led Zeppelin. De kopstoot getoonzet.
'All the young dudes' - Mott The Hoople. De popste song aller tijden.
5. Aan welke 3 personen geef jij het stokje door en waarom?
Iedereen heeft het al gehad.
Posted by Patrick at 3:26 p.m. Geen opmerkingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten