donderdag 20 januari 2022

Leve de maalstroom van de poëzie!

Maalstroom als weesgedicht

#langlevehetgedicht 

De jaarlijkse poëzieweek komt er nu heel hard aan. Je begroet ze toch altijd weer met lichtjes gemengde gevoelens, die week. Voor iemand die zowat dag in dag uit met literatuur, én met poëzie in de weer is, heeft zo'n week toch altijd weer iets van 'Eén keer per jaar en dan niet meer?'... 

Afijn, laat dit even een bedenking zijn die in het geheel niet terzake doet. Laten we niet rouwen om iets dat ons met vreugde vervult! Leve dus de gedichtenstroom én de 'Maalstroom' aan gedichten! Leve het lezen! En leve de #Poëzieweek die exact over een week met #Gedichtendag op donderdag 27 januari 2022 van start gaat! 

Mij is het een eer om na verleden jaar in Aalst, ook dit jaar met een weesgedicht op een adoptieraam aanwezig te zijn. Dit keer is mijn geliefde Oostende de plaats van thuiskomst. Ik zou zeggen: geniet van de poëzie volgende week en van het lezen, én niet alleen tijdens die ene Poëzieweek maar nog lang, nog lang daarna! 

#weesgedichten #poëzieweek #ramseynasr #depoëzievandenatuur #gedichtendag #langlevehetgedicht #ohoostende #oostende

Alle info:
Poëzieweek2022
Gedichtendag: de activiteiten
Weesgedichten alom
Het poëzieweekgeschenk van Ramsey Nasr

Maalstroom

Neon sneeuwt. Torens klieven de hemel open.
Haast en honger. Werven, Parken, Tuinen.
Het leven hier lijkt een ren in een heelal
dat deint en krimpt als water, opgesloten
in een rots van ijs. Het kolkt en klokt.
Het bruist en schreeuwt. Het stokt en stroomt.

Ontwikkelaar, stickerkoning en man van
graffiti. Zie die dansen en zij die dromen, alles
lijkt op weg. In wat in taal en tics gedreven
en beschreven wordt, in wat versleten raakt
kantelt alles naar het licht. Het leven
smaakt naar veel en vaak, en meer.

Zoals het strand zich elke dag opnieuw
laat maken kan geen beeld ooit
hetzelfde zijn, voor wie hier onderduikt.
Voor wie, gehavend in alle straten, in deze
wilde tuin van steen, met grote ogen bidt
dat geen bron mag drogen.

© Paul Rigolle

(Met dit gedicht werd Paul Rigolle in 1998 de allereerste laureaat
van de tweejaarlijkse Poëzieprijs van de Stad Oostende)





Geen opmerkingen:

Een reactie posten