Bij zowat iedereen die het beeld maar zou durven gebruiken zou je er moeite mee hebben/zou je het kunnen verdragen: regende regen. Behalve als het in de poëzie, in een gedicht van Jan Lauwereyns staat:
(…)
Uiteindelijk stierf ik de enige echte keer het was
een dag zoals er vele waren vele
dagen vele doden ergens regende regen
elders scheen de zon in de ogen van iemand
die treurde om iets dat voorbij was finaal te
vroeg gedaan
(…)
Uit ‘Mijn laatste’, een gedicht van Jan Lauwereyns uit de gloednieuwe bundel ‘De Willekeur’, De Bezige Bij, 136 p., 18.90 euro
Zie ook de recensie ‘Zwetende denksystemen’ van Bart Van der Straeten, De Morgen Boeken – Za 16/6/2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten