Je hoort het ook jezelf – meer dan je lief is - zeggen aan de telefoon tegen iemand die je vanwege de bekende omstandigheden lange tijd niet hebt gehoord of gezien. Laat staan dat je hem of haar even hebt kunnen vastpakken. “Dat het vreemde tijden zijn, ja. Dat het niet went.”. Deze tijd maakt ons woordenloos, slaat ons murw. Perplex. Zet ons op ons nummer. ‘Kaltgestellt’, dat zijn we. Helemaal ‘Bouche Bée’.
Wellicht moet er nog wat tijd overheen. We spreken wel al over iets dat we “het nieuwe normaal” noemen maar veel woorden zijn er nog niet om dat helemaal in te kleuren. We zoeken nog naar de juiste woorden. Er is nog geen taal genoeg om vorm te geven aan wat we moeten missen, wat deze zichzelf veel te langzaam prijsgevende quarantaine met ons doet. Maar het komt! Wees daar maar zeker van.
De brokstukken waarmee we het oude huis van onze vertrouwde taal weer zullen samenstellen, staan al helemaal klaar. We beseffen het nog niet zo goed. Er is nog wat afstand nodig. Het mankeert ons nog aan overzicht. Maar geduld wordt ook nu beloond. In de taal, en in het leven. Het herstelvermogen is er. Grote veerkracht dient zich aan! Wees maar zeker dat met die veerkracht straks ook de woorden komen. Woorden die vertrouwd zullen aandoen. Woorden die we de onze zullen noemen.
#coronatimes #Coronadag86 #woordenintijdenvancorona
Foto: Knesselare, Restauratie kerk, 28/11/2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten