Het gooien van een mes in een oceaan

Over leven en werk van Koenraad Goudeseune
(een proeve tot In Memoriam)

Straks wordt zoals eerder al gezegd en geschreven op zondag 28 november 2021, ‘Jaarwerk MMXXI’ het nieuwe Jaarboek van de VWS voorgesteld. In ‘Het gooien van een mes in een oceaan’, heb ik het daarin over Koenraad Goudeseune. Een manier om literair afscheid te nemen van een man die, veel te vroeg overleden, om uiteenlopende en vaak ook wel terechte redenen heel regelmatig én haast overmijdelijk als ‘een woelwater’ werd omschreven.

Een fragment:

“Schrijven was en bleef daarbij wel zijn hele leven. Altijd had hij geschreven. Altijd zou hij blijven schrijven. Het ging niet elke keer van harte, maar het ging. Met de verbetenheid die hem eigen was. En mét het onmiskenbaar talent dat hem was toebedeeld. “Schrijven is alleen maar zo indrukwekkend mogelijk dronken zijn” staat er ergens in zijn nog onverzameld werk.“

De titel van mijn stuk komt uit het gedicht ‘Mes’, een wat mij betreft vrij onweerstaanbaar Goudeseune-gedicht uit ‘Dichters na mij’ zijn laatste Atlas-bundel uit 2011. Het kon en kan zowat doorgaan als zijn ‘ars poëtica’.

Mes

Stel dat schrijven slechts het gooien van een mes is
in een oceaan.
En dat gedichten, meer dan verhalen,
messen zijn die uit ’s mensen handen vallen.

Stel dat de dichter geen intentie had
een mes te gooien,
het toevallig pakte
en het per ongeluk liet vallen.

Een mes waarmee hij groenten had willen snijden,
of het vuil vanonder zijn nagels.
En dat nu naar de bodem zakt
en daar de hele oceaan doet bloeden.’

(‘Dichters na mij’ Atlas, 2011, p 17) 

Jaarwerk MMXXI: de inhoud
Jaarwerk MMXXI: de voorstelling op 28/11/2021
bij Piano's Maene in Ruiselede.

The dreamlife of Balso Snell over Koenraad Goudeseune