Enkele leesnotities bij 'Het lied van ooievaar en dromedaris' van Anjet Daanje
Op het leeslijstje (17)
Terwijl ondertussen allang bekend is dat Rob van Essen dit jaar voor de tweede
keer (!) de Libris-prijs voor literatuur heeft gewonnen heb ik mij een aantal maanden geleden met aangroeiend leesenthousiasme tegoed gedaan aan het boek dat
verleden jaar geheel en al terecht de Libris-prijs voor 2023 mocht ontvangen.
Zo gaat dat met lezen. En de grilligheid ervan. Afhankelijk van de tijd en de mood
waarin je bent ga je met de kleine zachte roskam door de wachtende mondvoorraad
van de boeken. En wat je van al die mooie boeken die je eerder met liefde op
het leeslijstje achterliet het eerst leest weet je niet altijd. Met romans gaat
het er net iets anders dan toe dan met poëzie of pakweg beschouwend proza of
biografieën.
In de voorbije maanden las ik dus in vrij korte maar wel dagelijkse happen en hapjes eindelijk ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’, het bekroonde en veelgeprezen boek van Anjet Daanje. En jongens, wat een boek voor absolute fijnproevers is dit! Dit boek is meer dan een land, dit boek is een continent. In een vernuftig spel dat uitwaaiert over niet minder dan 655 pagina’s vertelt Daanje het verhaal van Eliza May Drayden, “fictieve” schrijfster en dichteres, en haar zussen Millicent en Helen waarvoor maar al te duidelijk de zussen Brontë model hebben gestaan. Maar erg rechtlijnig neemt Daanje je niet bij de hand. In niet minder dan twaalf verhalen, geschreven in evenzovele verschillende stijlen en genres schetst ze mozaïeksgewijs het leven van Eliza May en haar zussen, en dat van haar vader, een aantal biografen en verzamelaars van haar werk in een tijdsverloop dat meer dan twee eeuwen omspant.
Het is in het begin wat doorbijten maar wat een genade moet Anjet Daanje te
beurt zijn gevallen toen ze Het lied van ooievaar en dromedaris tot een
goed, zegmaar briljant einde kon en mocht brengen.
Het lied van ooievaar en dromedaris leest vanwege de vele verhalen in
het Grote Verhaal niet altijd even vlot maar da’s absoluut geen reden om dit
boek naast je neer te leggen. Heel knap werk is dit! En als leesavontuur zeer aan te
bevelen. Voor mij nu al ‘hét boek van mijn persoonlijk leesjaar 2024’. Wie dit boek gelezen
heeft weet dat … het leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Wat denk je, voeg ik
nu ook nog maar ‘s ‘Wuthering Heights’ dat mij tot voor kort vooral aan Kate
Bush deed denken, toe aan mijn verzamelde leeslijstjes? Enkel en alleen omdat
Anjet Daanje het leven van Emily Brontë als basis nam voor haar sublieme boek.
Fragment (en vanwege de vele aangestipte passages, toch nog wat willekeurig
gekozen):
“Het is voor het eerst dat Ties iemand ontmoet die net als hij de
weerbarstige schoonheid van een mechaniek ziet. Roelof is het helemaal met hem
eens als Ties zegt dat het fantastisch is dat het hele uurwerk is gemaakt van
raderen, assen, touw en twee keien, en dat je het niet met elektriciteit, gas
of benzine hoeft te voeden. Niet voor niets, zo zegt Roelof, staat een uurwerk
boven in een kerktoren, hoger dan het altaar, hoger dan de gebrandschilderde
ramen, hoger dan het orgel. Alleen de windhaan gaat boven de klok, maar dat is
dan ook een vogel, zegt hij, en hij lacht.”
(p. 581)
Anjet
Daanje, Het lied van
ooievaar en dromedaris, Passage, Groningen, 2022, 654 p.
Tegelijkertijd met
de roman verscheen ook een dichtbundel: Dijende gronden, maar daarin gedichten
van Emily Brontë, hun vertalingen en ook eigen gedichten van Anjet Daanje
geïnspireerd op de gedichten van Emily Brontë.
Recensie op de Reactor
Website Anjet Daanje
Het lied van Ooievaar en Dromedaris op de site van Anjet Daanje
Anjet Daanje - FB Auteurspagina
