woensdag 30 september 2020

Aster Berkhof is niet meer!

Ik herinner mij, ik was net geen vijftien. Op het voetbalterrein van Pittem (of all places) brak ik mijn enkel. Tussen de coureurs, de weerman, de schlager- en de Canzonissima- en eurovisiesongfestivalzangers in, was er, toen ik revalideerde en een tijd noodgedwongen op krukken liep, op televisie plots plaats voor een… heus auteur. Een schrijver zowaar! Aster Berkhof, was de naam. Wat een spraakwaterval was die man! Boeiend en sprankelend vanaf het eerste begin. Ik las meteen een boek van hem. De sintels glinsterden, de vonk sloeg over. De literatuur en het schrijven werd een liefde voor het leven. En zo komt het dat ik tot op vandaag nooit nog een kwaad woord over Aster Berkhof heb willen horen. Rust zacht ouwe gabber, je was al die tijd een reisgenoot!

Extern:
Mooie bijdrage van Annelies Verbeke op de site van het Letterenhuis
Bericht op VRT-Nws-site
Digitaal rouwregister Gemeente Brasschaat



zondag 27 september 2020

Ironie? Het is ingewikkeld...

Ironie is allang niet meer wat ze is geweest.” Een Philip Guston retrospectieve die zou opgezet worden door curators van de musea van Boston, Washington, Houston en ook Tate Modern in Londen en die normaal deze zomer van start zou gaan, wordt verdaagd en op de lange baan geschoven. De reden? Het huidige tijdsgewricht!

We recognize that the world we live in is very different from the one in which we first began to collaborate on this project five years ago. The racial justice movement that started in the U.S. and radiated to countries around the world, in addition to challenges of a global health crisis, have led us to pause.” En ook nog: “There is a risk that they may be misinterpreted and the resulting response overshadow the totality of his work and legacy

Het stelt steeds meer te denken. Philip Guston (1913-1980), een vriend van Jackson Pollock, was een van Amerika’s belangrijkste maar ook een van de meest controversiële artiesten. Cartoonesk en satirisch in zijn werk wordt Guston beschouwd als een van de voorlopers van de “Bad painting”-stroming. De schilder ging ‘politieke’ elementen (onder meer statements over de KKK) nooit uit de weg. Zijn kritische en ironische benaderingen van het gedachtengoed van de KKK is een van de directe aanleidingen voor het uitstellen van de tentoonstelling…

Ironie is inderdaad allang niet meer wat ze geweest is. En zeker al niet in het verkrampte VS van vandaag de dag. Benieuwd of de tentoonstelling er überhaupt ooit nog komt.



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(Artikel Via Ron Sullivan: “Irony has become more complicated”)  

Philip Guston, The Studio, 1969, oil on canvas, 71 × 73 3/10".

Major Philip Guston Exhibition Pushed to 2024 Over KKK Imagery Concerns



maandag 7 september 2020

zondag 6 september 2020

Karel Dierickx in Harelbeke

Donderdag 3/9/2020 laatst werd in de Harelbeekse Bib de tentoonstelling “Het (on)zichtbare” met erg boeiend werk van Karel Dierickx geopend. Dierickx was zoals bekend een van onze meest dichterlijke schilders die onder meer ook affiches maakte voor het Theater Malpertuis in Tielt... Dichteres Jo Gisekin, die de schilder goed heeft gekend, sprak op de vernissage pakkende en persoonlijke woorden uit. Meer over de tentoonstelling en de integrale tekst van Jo Gisekin vind je vandaag op De Schaal van Digther. Dit zijn de bijhorende linkjes:

Het (on)zichtbare - Karel Dierickx in de Bib van Harelbeke
Toespraak Jo Gisekin

vrijdag 4 september 2020

Rara



Rara, wat zou ik drinken? (Vr 4/9/2020)

Update (Za 5/9/2020)
Ha Vrienden, ik mag jullie meedelen dat ik vanmorgen ('the morning after') nog altijd in leven ben! Het groene goedje, coctail geheten, luistert niet naar de namen die jullie ervoor hebben uitgevonden. Geen sex on the beach, geen Coctail Sagan, Swimming Pool, Sportdrankske noch Hulktail... Het edele mengsel van gin, blauwe curaçao, ananas en citroen heet "Deep Valley". En ik geef toe, op de foto zie ik eruit alsof ik er toen al van gedronken had... 🙂

Dit alles onder het motto "Als het groen is dan zeggen we het ook!" — bij La Vadrouille Bistrot.

donderdag 3 september 2020

Op naar Mont Aigouial

Vandaag brengt de zesde rit van de Corona-tour 2020 ons van Le Teil naar de top van de Mont Aigouial. Onmogelijk om daarbij niet aan Tim Krabbé en zijn onmisbare boek "De Renner" te denken! Alleen de openingszin is zo goed als 'onsterfelijk'. In zoverre je dat van openingszinnen kunt zeggen, natuurlijk... 
 
"Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me.' 
 
Tim Krabbé, in 1977 nog zwaarbesnord en als amateur-wielrenner meestal verblijvend op een fiets (of achter een schaakbord) zet in 'De renner' met bravoure en in schoonheid zijn persoonlijk verhaal over zijn deelname aan de Tour du Mont Aigoual, een zware klimkoers in Zuid-Frankrijk, neer. 
 
Mede dankzij 'De renner' werd Tim niet langer beschouwd als "de broer van" Jeroen Krabbé maar werd hij stilaan wat hij van meetaf beloofde te worden: een auteur van aanzien. 
 
Het beste sportboek uit de Nederlandse literatuur? Als het dat niet is, komt het zeker dicht in de buurt! 
 
 
Meer info over Tim Krabbé: