Sprakeloosheid lag niet in jouw aard... Om meningen zat je niet verveeld. Wie je was - verrekte gelijkhebber, gulle grage gulzige man met dwarse impulsen - halen we ons moeiteloos voor de geest.
Levendig. Bruisend. Vol branie... Nee, teruggrijpen naar die honderd, naar die duizend momenten die je met de mensen, die je met ons deelde, doen we niet vandaag. Nog niet. We maken iets verpletterends dat op stilte lijkt; houden graag in ere wat jij liet gebeuren, het vele dat ons dank zij jou mocht overkomen. Wat je met ons deelde toen de tijdlijn nog moest worden uitgevonden. De vele zomers (ook die van 1976!) waarin de bakken met de geraniums nog ongeschonden voor de ramen konden blijven staan. De jaren van de Harlekijn. Optredens in de Movy en Overal en op Alle Plaatsen... Dubliners, Pogues, Rory Gallagher, Ferre... Gedichten lezend later in de Foyer, kijkend op warme dagen naar zovele Vuelta's en Tour de France's... Nu, Jacky, deel ik, na het vernemen van het bericht dat je er niet meer bent, een profielfoto die een ander van jou mocht nemen…
Het ga je goed daarboven, Jacky, of waar je je nu ergens hebt teruggetrokken, verscholen in de concertzalen van de tijd, daarboven of daarbeneden of waar dan ook in dat vreemde "Oord van Oude Harlekijnen"... Dat je mag rusten nu, Jacky Vanmaele...
Veel sterkte aan familie, vrienden en iedereen die jou - dankbaar als alleen een mens kan zijn - op één of andere manier mocht kennen!
 |
| Mei 1976 - Vijfjarig bestaan Harlekijn |
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten