Dogville - Theater De Schaduw

Gisterenavond zagen we in Roeselare een simpele fabrieksloods uitgroeien tot een magische theaterplek die ons wel voor altijd zal bijblijven. In een verlaten pand “achter Aveve” in de

Rotsestraat maakten we het, in een regie van Eric Meirhaeghe, mee om de totaalvoorstelling Dogville tot leven te zien komen. En hoe! Na de eerdere gedenkwaardige sociaal-artistieke theaterprojecten van Theater De Schaduw ‘Midzomernachtsdroom’ (2006) en ‘Maustrofobie’ (uit 2009) is Dogville opnieuw een zegmaar adembenemende voorstelling geworden. Punt van vertrek en herkomst voor deze fijne brok massaal en massief theater was de gelijknamige en bekende film van Lars von Trier uit 2003 met Nicole Kidman, John Hurt en Paul Bettany in de hoofdrollen. Maar het dient meteen gezegd: op geen enkel ogenblik hebben we gisteren een reden gehad om aan de filmversie te denken. Dogville is in de Schaduw-theaterversie een beklijvende denkoefening geworden over macht en arrogantie. Een fikse en bijwijlen harde voorstelling over de plaats van de enkeling en de komst van de vluchteling in een plaatselijke vooruitkabbelende kleinsteedse gemeenschap. Een voorstelling ook over de “aard van het beest” dat bij elk van ons – al dan niet gekoesterd of gekneveld - onder de borst tot leven komt en op kansen ligt te loeren.

Het theaterverhaal neemt een aanvang wanneer de jonge vrouw Grace (gespeeld door Ilse De Rauw) opgejaagd door gangsters het ‘lieflijke’ stadje Dogville binnenvalt. Door de bemiddeling van de jonge schrijver/dorpsfilosoof Tom Edison Junior (Jan Verleyen) mag ze veertien dagen in Dogville blijven waarna de bewoners zich opnieuw over haar komst zullen uitspreken… Veel gratie van de bewoners staat Grace in Dogville evenwel niet te wachten. Het stuk groeit immers uit tot een rauwe allegorie over goed en kwaad met een plot dat men – voor wie de film niet heeft gezien – niet eens ziet aankomen. Een meditatie ook over de soms duistere drijfveren van wie pretendeert  

een schrijver te zijn. Dogville is met de inzet van ontelbaar veel mensen op en achter de schermen van Theater De Schaduw een zinderend geheel geworden dat ons de komende dagen zal bijblijven. Wat een werk moet hieraan zijn voorafgegaan! Jonah Muylle, productie- en artistiek leider van vzw De Schaduw, zij met een pak vrijwillige medewerkers meer dan geprezen. Aanvankelijk dacht men aan een voorstelling voor een dertigtal acteurs en figuranten. Het werden er zestig. Regisseur Eric Meirhaeghe weet ze strak en enthousiast allen hun eigen plaats te geven. De theaterbewegingen spelen zich, Von-trier-gewijs, af in een uiterst sober decor van Piet De Doncker dat de contouren van het verhaal op een visueel beklemmende manier weet af te lijnen. In het programmakrantje (de “Dogville Times”) lezen we dat er voor dit stuk onder meer 200 kartonnen dozen, 3,6 km touw, 200 katrollen en 200 tuimelpluggen zijn gebruikt… (Erg aardig woord overigens die "tuimelplug"). Het gebruik van de decorelementen komt bovendien ook mooi terug in de aankleding van de gelegenheidsfoyer.

De lichtregie van Mattias Sercu accentueert het geheel en het acteerwerk is zondermeer sterk te noemen. Met glansrollen voor de Verteller (Guido Vanderauwera), Grace (Ilse De Rauw), Tom Edison Junior (Jan Verleyen) en Grote Man (Henk Cnockaert). Al mogen we de prestaties van al die andere acteurs en figuranten die op een speelvlak van 17 op 37 meter overtuigend gestalte geven aan de bewoners van Dogville in geen geval onvermeld laten! Acteurs die zich een voor een “uitschudden als een doos”. De live- muzikanten “in dienst van het geheel” die met heel mooie soundscapes mee het stuk helpen optillen zijn Tom Ternest – eerder ook regisseur van Midzomernachtsdroom en Maustrofobie -, Jeroen Degrieck, Bart Couvreur en Thomas Camerlynck. Het succes van deze theaterversie van Dogville komt niet zomaar aanzetten vanuit het niets. Naast de data van de laatste voorstellingen van vandaag 6/10 en morgen 7/10/2017 staat een dikke “Uitverkocht”. Volkomen terecht. Dogville is locatietheater van de bovenste plank!

Dogville, Theater de Schaduw, sociaal-artistiek theaterproject
Dogville bij dwik.tv (fragment en gesprek met regisseur Eric Meirhaeghe)
Vzw Cultuurkapel De Schaduw
Dogville – Lars von Trier
Maustrofobie – “In het stof ons aanschijns”