Koolskamp Koers - het gedicht

Alweer dankzij de goeie zorgen van Miel Vanstreels, onze mooiste grossier in Wieler- en Fietsvarianten, staat mijn "Gedicht voor Koolskamp Koers" sinds enkele dagen na te lezen op de Wielergedichten-site!

Het gedicht dat voor het eerst gepubliceerd werd in het boek "Koolskamp Koers 100" logeerde ook al een weekje in de onvolprezen rijke kamers van het Wielersportboeken-web. Zelf plaatste ik het eerder op mijn Hart van Bitossi-blog zodat het, naar ik mag veronderstellen, met deze drievoudige publicatie nu wel voorgoed in de poëtische wielerannalen zal worden bewaard.

Ten hemel

Ook in tijden van angstremmers, vertwijfeling en machtsgeile narcisten blijven er gelukkig nog heel wat verzachtende constanten over. Het hoeft niet eens zoveel te zijn. Een mooie zaterdagse column om ons te verblijden bijvoorbeeld. Zo slaat Bernard Dewulf vandaag in de weekendeditie van de Standaard, samen met David Goffin, zijn ogen ten hemel. 'Reflector' is de titel van zijn column. Voor neerkijkers en opkijkers. Mooi werk en gepenseeld zoals alleen Dewulf dat kan: in laagjes en zacht troostend aangebracht. Als balsem voor de ziel en voor de longen! En o ja, ook van mij, heb je, na deze rollercoaster van een week waarin we ons met zijn allen trumpeerden als nooit eerder en we maar node afscheid namen van de dichter die met de naam Leonard Cohen door het leven ging, veel wensen voor een heel fijn weekend!

(Bron: een Facebook-bericht van mezelf)

Drietal (40)

Teenpuntgetikketak
Uithangleeuw
Tangoregel


Dit keer komt 'het drietal' helemaal uit "Malva" van Hagar Peeters. Respectievelijk aangetroffen op pagina's 57, 60 en opnieuw 57.

Uitgelezen

Extern:
Bob Dylan wint nobelprijs voor literatuur (Bericht bij De Redactie)
Nobelprijs literatuur voor Bob Dylan (Bericht De Standaard)
Facebook-bericht van Joep Bremmers

Voorstelling 'Bij tijd en wijle'

Meer info: Site Patrick Cornillie - Bij tijd en wijle

Na de voorstelling

Oostende, 24/9/2016 - met Hedwig Speliers en Erick Kila
© foto: Lieve Mussche

De niet te stuiten opmars van Facebook lijkt de 'blogcultuur' bij velen van ons wat naar de achtergrond verwezen te hebben... Daar kijk je niet naast. Waar zo'n persoonlijke blog in Tijdlijn-Twitter en Twijntijden dan nog voor zou kunen dienen? Tiens, om bijvoorbeeld 's een foto te publiceren in de reeks "Na de voorstelling"... Bovenstaande foto dateert van 24/9/2016 ll. na de voorstelling van de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau "Tot de stenen wortel schieten" in de Bib van Oostende. Voor mij mag hij (de foto) hier gerust blijven staan 'tot de stenen wortel schieten'... De witte wijn van Oostende liet zich drinken en het gezelschap was aangenaam!

Terwijl

ING... Ik heb er geen rekening en ik zal er nooit een hebben... Maar de komende expo "Guggenheim Full Abstraction" (Happy Birthday 30 years ING Art Centre) had ik wel al 'als niet te missen' aangestreept. Van 19/10/2016 tot 12/10/2017 brengt ING in Brussel een selectie uit de Guggenheim-collecties van New York en Venetië

samen. Onder meer werk van drie van mijn absolute favorieten Willem de Kooning, Robert Motherwell en Cy Twombly zal je er kunnen zien... Het dedain en het misprijzen waarmee de ING-bonzen de voorbije dagen met personeel en klanten omgingen (én omgaan), zet een en ander fors in een ander daglicht. Arrogantie troef! Loonsverhogingen voor top ING-ers terwijl... 7 miljard euro aan dividenden overmaken aan het moederbedrijf terwijl... En de Vlaamse Regering (die eerder na het Dexia-débâcle Dexia en KBC als 'huisbankier' inruilden voor ING) doet daar nog een schepje bovenop door zonder boe of ba het contract met ING als Vlaamse overheidsbank bijna stilzwijgend te verlengen. Miljardenwinsten maken, 3500 personeelsleden ontslaan, de lonen van topmanagers verhogen en investeren in topkunst...

Het zal met wel zéér gemengde gevoelens zijn dat ik straks als "ordinaire expofreak" - en als naar gewoonte mijn ogen uitkijkend - naar Brussel reis... Al goed dat we de dingen zelf af en toe met "Full Abstraction" tegemoet kunnen treden!

#ING #hetdedainvandemacht


Extern:
Guggenheim. Full Abstraction. ING-Art Center - van 19/10/2016 tot 12/2/2017

Druk "Digtherlijk' najaar op komst

Graag licht ik hieronder even een passage uit een recent redactiebericht van 'de Schaal van Digther'... Af en toe zijn het wel heel drukke tijden voor de redactie waarvan ik deel uitmaak... Ook dit (literair) najaar lijkt erg aardig te worden. Nadat ik al de inleiding uitsprak bij de presentatie van de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau (24/9/2016 - 'Tot de stenen wortel schieten') en straks die van Patrick Cornillie (15/10/2016 - 'Bij tijd en wijle' voor mijn rekening neem, is er op zondagvoormiddag 27/11/2016 in Menen de voorstelling van het tweede jaarboek van de VWS - Jaarboek MMXVI. Nu al welkom, zou ik zeggen...

Uit het bericht van de redactie op 'De schaal van Digther':

Ook al in Oostende – de omschrijving ‘de stad der Metaforen’ wordt steeds gretiger opgepikt - gaf Paul Rigolle op zaterdag 24/9/2016 een breedvoerige inleiding bij de voorstelling van “Tot de stenen wortel schieten”, de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau. De tekst van de lezing wordt wellicht later nog – ofwel integraal of in een aantal extracten - via ondermeer ‘de Schaal van Digther’ of via een ander kanaal gepubliceerd. De inleiding van Rigolle kan immers ook gelezen worden als, naar hij in Oostende zelf ootmoedig toegaf, een vermomd en ongegeneerd laudatio voor een dichter, gezien deze nieuwe Kleinood- en Grootzeer-bundel ook met verve het veertigjarig dichterschap van Cailliau markeert. Wat niemand evenwel als een eindpunt wil zien.

Ook de verzamelbundel ‘Bij tijd en wijle’ van Patrick Cornillie die op zaterdag 15/10/2016 eveneens door Paul Rigolle in Lichtervelde wordt ingeleid kan in geen geval als een eindpunt worden aangestipt. Wielerdichter en zoals iemand het eerder verwoordde schrijver van poëzie voor wie geen gedichten leest, Cornillie maakte zelf een eigen keuze uit de gedichten 1985 – 2015. Uitgever is Uitgeverij Les Iles.

Een waterlelie

Vandaag op 'de Schaal van Digther' een nieuwe notitie van Frans Deschoemaeker in de reeks "De waterlelies van Montparnasse"...

Vandaag nog 's een Waterlelie van Montparnasse...https://t.co/4wPUJV7xlk

— Paul Rigolle (@paulrigolle) September 26, 2016

Sous les pavés, la plage!

"Sous les pavés, La plage!" pic.twitter.com/XAh1lSz54E

— Paul Rigolle (@paulrigolle) August 25, 2016

Boos, Verdrietig, Verontrust.

Une lectrice du @lemondefr nous envoie ce dessin après l'attaque de #Nice. Dire que l'été était arrivé... pic.twitter.com/mJdliTpDGX

— Clément Martel (@martelclem) July 15, 2016

Vézelay

Waar de Gele Draak van mijn diepe buiging
zal vernemen bereikt de reis het punt
waar ik wil blijven! Waait het vermoeden weg
van wat wij nog willen weten.

Geen kei meer wil het zijn, geen ronding,
maar gewoon iets dat bloeit om voorgoed
te kunnen sterven. Fruit dat beurs de herfst
zal spekken. Tranen die zich in een lied
vol smart op flessen laten trekken.

Het zal mij suiker eten.
Het zal mij grazen.

Berouw en lippendienst voorbij. Geen agenda
zal ons hier verbergen. Waar de blik
verdwaalt en hapert blijf ik staan en luister.

Hoor hoe het klingelt in de verte.


© Paul Rigolle


Uit ‘Tot het bestaat’ – uitg. C. de Vries-Brouwers, 2013

Over Facebook en een 'Vlaamsche Cartoon'

Er zijn heel wat kanten en kantjes aan Facebook waarbij ik mij geregeld afvraag waarom een mens zijn account niet onmiddellijk en zonder dralen (én voorgoed) de Velden van de Ultieme Vergetelheid instuurt… Gortigheid, ijdeltuiterij, banaliteiten, halve en hele waarheden, fanatiekerigheid, loos gehuil, vals alarm… Het kan me vaker dan me lief is gestolen worden. Een verschijnsel dat jullie ongetwijfeld met mij zullen delen. Maar toch, zijn er netzoveel andere ogenblikken en evenzovele berichten die mijn belangstelling blijven wegdragen… Een emotionele getuigenis, een flardje dagboektekst (zo persoonlijk dat je het voor jezelf nooit zou durven prijsgeven), kleine, grote, warme en kille discussies, reactie en tegenreactie… Facebook heeft (net als Twitter en andere mediadingen) in al zijn vluchtigheid nu eenmaal - of je het wil of niet - zijn plaats gevonden in het maatschappelijke debat. Al klinkt dat laatste wel wat heel erg zwaarwichtig. Daarnet heb ik met veel belangstelling de uitgebreide opmerkingen van meester-blogger Pascal Cornet bij een ‘Vlaamsche cartoon’ gelezen. Wetende dat de “Vlaamse Zaak” tegenwoordig en merkwaardig genoeg bij velen zorgt voor het fenomeen van de stijf op elkaar gehouden lippen… Liever dan dat men openlijk voor een standpunt uit wil komen. Dus zou ik zeggen, neem ’s wat tijd mijn dierbare Facebook-vrienden, om de teksten die aan de basis liggen van het Facebook-statement van Pascal Cornet helemaal door te nemen… Ze lonen echt wel de moeite en alleen al een fragment als dat van Cornelis Verhoeven, door Pascal aangehaald, dat ik via FB op deze manier op het spoor ben gekomen en dat ik jullie hieronder graag meegeef, maakt dat ik toch maar lekker en tot nader order dat Facebook-accountje van mij in stand blijf houden.

”‘Het doet er niet zoveel toe waar we wonen, maar we moeten wel érgens wonen; en dat “ergens” is nooit de hele wereld (...). Het kwalijke van het kosmopolitisme is dat het de concreetheid van dit “ergens” negeert, en van het provincialisme in zijn kwalijke gedaante dat het van het “ergens” de hele wereld maakt.’
(Cornelis Verhoeven)

De links:
Pascal Cornet: Het leven als voorlopige oplossing
Brief aan Christiaan Janssens (Di 5/7/2016)
De zomer van 2016 – 16 (Zo 3/7/2016)
Facebook als anestesiemachine (Do 14/4/2016)
Besmette begrippen – Pleidooi voor een aanvaardbaar nationalisme (Ma 11/6/2011)

Het ga je goed, Jacky...

Sprakeloosheid lag niet in jouw aard... Om meningen zat je niet verveeld. Wie je was - verrekte gelijkhebber, gulle grage gulzige man met dwarse impulsen - halen we ons moeiteloos voor de geest.

Levendig. Bruisend. Vol branie... Nee, teruggrijpen naar die honderd, naar die duizend momenten die je met de mensen, die je met ons deelde, doen we niet vandaag. Nog niet. We maken iets verpletterends dat op stilte lijkt; houden graag in ere wat jij liet gebeuren, het vele dat ons dank zij jou mocht overkomen. Wat je met ons deelde toen de tijdlijn nog moest worden uitgevonden. De vele zomers (ook die van 1976!) waarin de bakken met de geraniums nog ongeschonden voor de ramen konden blijven staan. De jaren van de Harlekijn. Optredens in de Movy en Overal en op Alle Plaatsen... Dubliners, Pogues, Rory Gallagher, Ferre... Gedichten lezend later in de Foyer, kijkend op warme dagen naar zovele Vuelta's en Tour de France's... Nu, Jacky, deel ik, na het vernemen van het bericht dat je er niet meer bent, een profielfoto die een ander van jou mocht nemen…

Het ga je goed daarboven, Jacky, of waar je je nu ergens hebt teruggetrokken, verscholen in de concertzalen van de tijd, daarboven of daarbeneden of waar dan ook in dat vreemde "Oord van Oude Harlekijnen"... Dat je mag rusten nu, Jacky Vanmaele...

Veel sterkte aan familie, vrienden en iedereen die jou - dankbaar als alleen een mens kan zijn - op één of andere manier mocht kennen!

Mei 1976 - Vijfjarig bestaan Harlekijn

Nieuwe nostalgie-Kunsttijdschrift Vlaanderen-nr 359

Graag ben ik dezer dagen als 'gastdichter' present in het Kunsttijdschrift Vlaanderen nr 359. Themanummer over ‘Nieuwe nostalgie’… Drie gedichten in één Poëtisch Bericht: Ladderdrift, Missie en Slang... Nostalgisch of niet, #zestaanermooi!

Drie van mijn gedichten in nr 359 van het Kunsttijdschrift Vlaanderen: Ladderdrift, Missie en Slang. #zestaanermooihttps://t.co/c2Rsx1fBOJ

— Paul Rigolle (@paulrigolle) June 3, 2016

Meer info: Kunsttijdschrift Vlaanderen
Volledige inhoud nr 359

Mijn beste Teletekst... Bedankt!

's Morgens, 's Avonds, 's Middags en nog 's tussendoor... Zesendertig jaar lang! Het wordt wennen... Zomaar zonder! Bedankt mijn beste Teletekst, je was bijzonder fijn gezelschap. Vooral de bladzijden 101,102,400,420,500 en 800 zal ik mij - en al mijn toestanden waarin ik ze las - blijvend én levendig herinneren.

Anker

Aangetroffen op Puivelde-Koerse-Editie 2016...

Het woord cadans

Er is iets vreemd met de manier waarop men leest. Met de concentratie waarmee men toch nog over de dingen, over de woorden en zijn eigen zekerheden heen leest. Een kleine drie jaar geleden publiceerde ik de dichtbundel Tot het bestaat. Welhaast ontelbare keren moet ik, voorafgaand aan de publicatie, de 49 gedichten uit de bundel gelezen en herlezen, én herlezen hebben. Dat hoort niet alleen zo, dat is ook zo. Je laat de letters niet zomaar op de lezer los. Ook anderen hebben het typoscript gelezen. Pas gisteren, zoveel tijd, zoveel maanden en dagen later, ontdekte ik dat ik het woord “kadans” in de slotcyclus, tevens titelcyclus van Tot het bestaat met een k geschreven heb. Tot nu toe heeft daar nog nooit een arglistige woordhaan naar gekraaid. En eerlijk gezegd heb ik er zelf ook nooit bij stilgestaan dat het woord ‘kadans’ niet in vanDale staat. Je hoort immers cadans te schrijven als je kadans bedoelt. Toch een groot verschil, vind ik. Cadans lijkt immers in de verste verte niet op Kadans.

Maar dit geheel terzijde want ook nu weer onthou ik dat een mens die schrijft altijd op zijn hoede hoort te zijn. Dat met de meest intense zorg waarmee je elk woord tikt of schrijft “het bevragen van het woord zelf” nooit op de achtergrond mag raken. Al heb ik stellig, het is weliswaar een opendeur-gedachte, de indruk dat de sms-generatie en zelfs de nieuwste generatie snelsneljournalisten en scribenten de voetregels (staat ook niet in vanDale, nah) allang met plezier naast zich hebben neergelegd. Enfin, dit alles, om mezelf nog maar eventjes tussendoor op het hart te drukken dat een “simpel” woord als het woord “cadans” in staat blijft om een mens er op te wijzen dat ie niet behoedzaam genoeg kan zijn in het leven. Ook én vooral met woorden!

Niettemin hieronder nog ’s het gedicht Tot het bestaat/2. Met daarin dus het fout gespelde woord “kadans”. Als het met de cadans nu maar goed loopt…


Tot het bestaat (2)


Uit niets dan klank zal jouw stem bestaan.
Kadans! Kadans! Fijngetuned het timbre
dat zoekt en taalt naar wat jou dierbaar is.
Een blik die zich op de wereld richt.

Het beeld dat in de steen verborgen zit.
Het verlangen naar de verte in een mens.
De laatste woorden van het gedicht.
(Woorden als brood, en bloed, en bloem.)

Middenin een tijd die zichzelf verbeeldt.
Middenin een hart dat weet dat het enkel
de schoonheid is, de schitterende zwalpende,
wanhopig makende schoonheid is

waaraan wij schatplichtig zijn.


© Paul Rigolle


(P.R. - Blauwe notities - De man met de leesbril - woensdag 20 april 2016)

Drietal (39)

Los
Drietrapstransformatie
Alternatief



(Met dank aan Renaat Ramon & Philippe Cailliau voor het woord 'drietrapstransformatie')

Meer

Wonderlijk toch hoe men moeiteloos dingen combineert. Een passage aanstrepen in een boek terwijl op de achtergrond een televisiequiz het voorbije jaar behandelt alsof het ons niets dan aangename dingen bracht. ”Het was te vergelijken met droefenis over een vlucht wilde ganzen… of met een afscheid van de glinsterende stroom van de tijd. Zijn eigen leven zou morgen kunnen eindigen en dat meisje bleef niet eeuwig mooi”. Yasunari Kawabata in Het Meer.

Mooi, denkt hij, zich inbeeldend hoe in elke nacht het vermogen steekt om voor ons, met het kolkende water in onze droom, ook een plaats aan de oever van een meer zichtbaar te maken…

(P.R. - Blauwe notities - De man met de leesbril - woensdag 17 december 2014)

Drie in één: Maaike Leyn, Isidoor Goddeeris en Sven Verhaeghe

Wie alsnog de hele mooie ‘drie-in-één’- tentoonstelling in Roeselare met recent werk van Maaike Leyn, Isidoor Goddeeris en Sven Verhaeghe wil zien, moet zich nu wel een heel klein beetje gaan haasten. Nog tot en met zondag 10/4/2016 kun je in de/Directeurs/woning recent werk zien van drie kunstenaars die al jaren een artistiek parcours lopen waarvan je geen stap wil missen. Eerder zagen we van Maaike Leyn ondermeer in Tielt met ‘Entre chien et loup’ een heel mooie solotentoonstelling. Ook van Sven Verhaeghe moet je alles zien. De opvallende cover van ‘Val’, het laatste boek van Roderik Six, maakte hem al bekend bij lezers van het betere proza. Een uitstekende aanleiding om ook zijn hele plastisch werk te gaan bekijken. En dan is er in Roeselare ook nog het bijzondere beeldend werk van Isidoor Goddeeris dat we hier al zowat een leven lang zeer aan het hart drukken. In Roeselare brengt hij in de Directeurswoning enkele taferelen uit zijn dagelijkse kunstenaarspraktijk bij elkaar die je meer dan een aantal ogenblikken in de kelder van de expositieruimte gegijzeld houden. In de marge van de tentoonstelling vernamen we dat er eindelijk een boek over deze Roeselaarse kunstenaar in de maak is. Alvast iets om naar uit te kijken. In het Gastenboek van de Spil prijk ik voorlopig moederziel alleen met een opmerking. In februari schreef ik, toen ik de tentoonstelling nog niet had gezien: "Drie namen... Drie kunstenaars pur-sang! Erg benieuwd wat hun werk met 'de Directeurswoning' zal doen..." Wel, als je't mij vraagt is dat niet gering.

Wie dit weekend nog in de buurt van Roeselare vertoeft mag deze tentoonstelling gewoon niet aan zich voorbij laten gaan!

Extern:
De Spil - bericht over de tentoonstelling
de/Directeurs/woning: Isidoor Goddeeris, Maaike Leyn, Sven Verhaeghe

Waarom

Waarom, waarom denk ik, op de droevige ochtend dat mij het nieuws bereikt dat VPRO-presentator en Boekenheld Wim Brands is overleden aan "de aarde van April"... Niets dan "de aarde van April"...

Kettingkelkje

Graag deel ik al die vrienden-dichters die mij dezer dagen mee willen trekken in het bad van dat kettinggewijswerkende ‘Dear Friends Poetry Project’ mee: Graag even niet! Ik laat dat mooie poëtische kettingkelkje voor een keertje maar wat graag aan mij voorbijgaan... ‪#‎kettingkelkje‬

We're starting a collective, constructive, and hopefully uplifting exchange. It's a one-time thing and we hope you will participate. We have picked those we think would be willing and make it fun.

Please send a poem to the person whose name is in position 1 below (even if you don't know him or her). It should be a favourite text/verse/meditation that has affected you in difficult times. Don't agonize over it a lot.

Graag even niet dus! Wie weet, een volgende keer lukt het misschien wel...

Bericht aan al die vrienden-dichters die mij uitnodigen voor het bad van dat ‘Dear Friends Poetry Project’:Graag even niet! #kettingkelkje

— Paul Rigolle (@paulrigolle) March 7, 2016

Grindwegen van de herinnering...

Vandaag, in Siena en omgeving, de Strade Bianche... Voorwaar een kleine weldaad voor de grindwegen van de herinnering, in dat eeuwige 'Wieler-Hart van Bitossi' van ons... De warme schelp van Siena...

De warme schelp van Siena!!! #StradeBianche @Sporza_live @Sporza_koers
https://t.co/hOxo5yGDiC

— Paul Rigolle (@paulrigolle) March 5, 2016

Zolang het windpaard zingt...

'De Schaal van Digther' publiceerde mijn "Late brief aan Martin Carrette"... We namen eerder al op 21/2/2016 afscheid van Martin, voormalig stadsdichter van Deinze, in zijn geboortedorp Zeveren. Zondag laatst werd zijn laatste bundel 'Dubbel Spel' voorgesteld in het Museum van Deinze en de Leiestreek...

Nooit heb ik gedacht, Martin, dat ik dit bericht, dat ik jou deze late brief ooit nog zou schrijven... https://t.co/LBdQ6QSK8k

— Paul Rigolle (@paulrigolle) 24 februari 2016

Geelzucht- en andere wielergedichten in 'Den Belleman'

Morgen 30/1/2016 maak ik nog 's met genoegen deel uit van het 'Geelzucht in concert'-ensemble. Samen met Patrick Cornillie, Norbert De Beule, Frank Pollet en thuisstadsdichter Willie Verhegghe lezen we n.a.v. de Heilige Poëzieweek - die ook in Ninove voor veel denderende poëziefeestbrandjes zorgt - een avondje wielergedichten. Plaats van afspraak: om 20:00 u in Café Den Belleman aan de Denderkaai. Ik beloof jullie dat Briek en Tiesj! er ook zullen zijn.

Wie zin heeft in een avondje wielergedichten moet morgen in Ninove zijn! "Geelzucht in concert". Café den Belleman! https://t.co/GoZEh2O4aM

— Het hart van Bitossi (@HetHartisHier) 29 januari 2016

Drietal (38)

Sonnet
Absolutisme
Brandcultuur

Aangetroffen in Portret van een man van Jens Christian Grøndahl (Pagina 113)

Yang Poëzie Reeks-Hommage op 5/2/2016

In het jaar 2016 is het alweer een kwarteeuw geleden dat de legendarische Yang Poëzie Reeks - vanaf het jaar 1969 verbonden aan het literair tijdschrift YANG - werd stopgezet. Tevens wordt één van de founding fathers van de reeks Julien Vangansbeke – still alive and kicking – op 5/2/2016 tachtig.

Om daar even bij stil te staan organiseer ik samen met ondermeer Piet Brak, Alain Delmotte, Antoon Van den Braembussche, Jan Van Herreweghe, Richard Foqué en Julien Vangansbeke zelf op vrijdag 5/2/2016 (op de vooravond van de "Dag van het Woord") om 19:30 u. in de Bibliotheek van Harelbeke een hommage-avond. De avond geldt ook als vernissage voor een hommage-tentoonstelling.

Iedereen welkom!!!

Alle info: http://yangpoeziereeks.weebly.com en via deze openbare Facebook-bladzijde

Yang Poëzie Reeks-Hommage op 5/2/2016 in de Bib van Harelbeke! Iedereen welkom, ook namens Digther! Meer info: https://t.co/tQDenV2YKL

— DeSchaal van Digther (@DigtherDeSchaal) 6 januari 2016