Toch maar weer reikhalzend...

Het mooie aan de koers? Dat er bij de start van elk nieuw wielerseizoen altijd weer van die fijne vragen opduiken waarvan enkel en énkel alleen de Wielerfan wakker ligt. Neem nu die vreemde Alleseter die Peter Sagan heet. Wekenlang heeft ie zich teruggetrokken op zijn...
Lees meer bij 'Het hart van Bitossi'...

Enkele brandende vragen bij de start van het nieuwe Vlaamse wegseizoen... #OHN #OmloopHNB #Flandersclassics https://t.co/jSkwxMmk3B

— Het hart van Bitossi (@HetHartisHier) February 25, 2017

Wakkerte en Slaapzaamheid

Gedichten vragen niet om ‘verheldering’ maar een dichter live aan het woord horen kan af en toe wel iets ‘toelichten’. Woensdag 15/2/2017 laatst was Eva Gerlach te gast in het Gentse Poëziecentrum.

Ze las vooral gedichten, meer niet, met niet meer uitleg dan nodig… Het werd een mooie ingetogen middag “waarin of waarop je een mier kon horen lopen”. Gerlach had het over gedichten die zich laten schrijven en gedichten die uit je vallen… En voor ‘oeuvre’ had ze tot mijn verbazing het synoniem ‘rotzooi’ meegenomen. Rotzooi? Eva Gerlach? Nou moe, dan schrijft Gerlach – net zoals iedereen van ons, altijd weer pendelend tussen Liefde en Verwarring als grote thema’s - wel een hoop edele en fascinerende rotzooi die ik niet wil missen! Zoals ik in dit leven ook in geen geval die mooie dosissen “Wakkerte” en “Slaapzaamheid” waar dichters als Gerlach in hun beste momenten borg voor staan, wil missen!

Een beetje rood... Jim Jarmusch in Brussel

"Schilderen, bij Jarmusch, gaat echter snel iets anders betekenen: een beetje bloed en rood op het gezicht aanbrengen om het

schoon te maken met de geschiedenis en daarna die schande weg te wassen door de kleur van de huid te veranderen. De Dead Man heeft zojuist zijn kleur en ras verwisseld. Hij kan zich eindelijk, in extase, naar het oneindige richten. In de tijd die Jarmusch nodig heeft voor één of twee schilderijen, bereikt hij zijn droom: een pure voodoo cinema."

Wie de film "Paterson" van Jim Jarmusch ("Stranger than paradise"...) nog wil zien, heeft nog even tijd. Wie in Brussel, dat prachtige 'hellegat' van ons, alsnog de sobere Jarmusch-expo in Cinema Galeries wil zien, moet zich nu toch wel even gaan haasten... Want: enkel nog tot en met morgen! Ik was er in de voorbije week en stelde met veel genoegen vast dat Brussel heel levend en wel is. En Jarmusch ook!

Cinema Galeries, Brussel: Expo en retrospectieve Jim Jarmusch
Cinema Galeries, Brussel

Hommage Pablo Neruda en Mark Braet

Een mooie hommage aan Mark Braet én Pablo Neruda meegemaakt gisterenavond in Lumière. De nieuwste

Neruda-film was een uitstekende aanleiding om nog even stil te staan bij het poëtisch werk van Pablo Neruda zelf en bij de man die er mee voor zorgde dat wij het in vertaling konden én kunnen lezen. Serene toespraken van Nele Ghijssaert, Christina Van Geel en Willy Spillebeen. Wel zou ik vragen aan die "onnozele hals" die, nogal respectloos vond dat de inleiding op de film naar zijn blijkbaar zeer belangrijke eigen mening wat te lang duurde, een andere keer naar een gewone voorstelling uit te wijken. Of zich, wat mij betreft, alvast van enig commentaar te onthouden. De geschiedenis heeft haar rechten waar "ongeduldige én ongelukkige losers" duidelijk geen boodschap aan wensen te hebben... Wat eens te meer illustreert dat het verleden nooit ophoudt te bestaan. Over de kwaliteit van de film en de "authenticiteit" van Neruda als opgevoerd filmpersonage wil ik vandaag wel nog even nadenken...

Willy Spillebeen leest Neruda

Extern:
Pablo Neruda en Mark Braet-De Reyghere-link
Cinéma Lumière
Thuissite Mark Braet

Zonder boeken is het leven leeg

I.M. Lionel Deflo (1940-1917)

Op dinsdag 31 januari 2017 overleed de Wevelgemse auteur en criticus Lionel Deflo (1940). Uitgerekend op de dag van 77° verjaardag verloor hij een strijd die niet te winnen was. We kennen en herdenken Lionel als een man van het woord. “Sine libris, vita lacuna”. Zonder boeken is het leven leeg. Geboren in 1940

stond zowat zijn hele leven bij Lionel in het teken van het boek. Lionel Deflo was werkzaam als leraar, werd in opvolging van Julien Weverbergh in 1986 uitgever bij Manteau en richtte in 1966 samen met Thierry Deleu het literaire tijdschrift Kreatief op. Het tijdschrift dat bleef bestaan tot in het jaar 2004, groeide uit tot meer dan een vaste waarde in het Vlaamse literaire landschap. Het was een van de eerste tijdschriften dat naam maakte via het bezorgen van diverse themanummers. Het documentaire nummer uit 1972 over de Nieuw-realistische poëzie in Vlaanderen groeide welhaast uit tot iets emblematisch. Zelf was Lionel Deflo een gedegen essayist en criticus. Als bestuurslid van de VWS (Vereniging van West-Vlaamse schrijvers) bezorgde hij o.a. monografieën over Clem Schouwenaars en Hedwig Verlinde. Kritisch proza van Deflo vond een onderkomen in de bundel “Bij nader inzien” (1985). Zijn verspreide verhalen bracht hij nog in 2012 samen in het boek "Eerste sergeant-majoor Clausewitz". In de reeks VWS-cahiers schreef zijn vriend Willy Spillebeen in 2000 over Deflo een monografie over zijn leven en werk. Naar zijn eigen wensen werd in beperkte kring van Lionel afscheid genomen. We zullen je missen, Lionel. Sterkte aan vrienden en familie!

Lionel Deflo - leven in dienst van de letteren (Blogbericht Bib Wevelgem)


(Dit bericht werd ook gepubliceerd op 'De Schaal van Digther')

Laten we

Misschien moeten we het schabouwelijke spektakel van het "Trumpie-Trumpie-Tijdperk" niet alleen met vuur én humor maar ook met schoonheid bestrijden? Natuurlijk moeten we dat! Met zekerheid moeten we dat! Laten we waken en doorgaan met wat we begonnen zijn. Vrij en verdraagzaam, zo mogelijk nog intenser dan voorheen. Laten we het toxische van zij die met het murenbouwende chagrijn sympathiseren, boven alles vermijden.

Laten we ons niet aanraken, aantasten door het giftige, laten we doen wat we moeten doen en hen die een bedreiging voor de schoonheid vormen van antwoord dienen… Want tegenover de muren en de wapens staan, laten we dat niet of nooit vergeten, nog steeds de woorden. ‘Betinteld en verstild’, altijd aan onze kant zullen ze staan, de ingetogen en de euforische, de overeenstemmende en de van-gedachten-wisselende, de poëtische en de prozaïsche, de stille en de luidruchtige woorden van de waarheid!

(Blauwe notities - 'Het trompetten van Trump')

Modder en grind - Gedicht voor Eli Iserbyt

Harelbeke - Woe 25/1/2017 - foto Jan Vanmeenen

'Modder en grind' - de overhandiging

Woensdag 25/1/2017 laatst werd in de Bibliotheek van Harelbeke mijn wielergedicht "Modder en grind", Gedicht voor Eli Iserbyt, voorgesteld. Zoals bekend is kroonprins Eli Iserbyt - nog tot morgen regerend wereldkampioen cyclocross bij de beloften - inwoner van Bavikhove, deelgemeente van Harelbeke.

Het gedicht verscheen op de vooravond van Gedichtendag in postervorm. Dit dankzij de bijzonder goeie zorgen van bibliothecaris Jan Van Herreweghe. Op de foto's wordt mij het eerste exemplaar van het gedicht overhandigd door schepen Annick Vandebuerie.
Dezelfde avond werd ook "Gefluister over de asfaltwegen", een gedicht van Inge Braeckman in postervorm uitgegeven.

Tevens las ik in Harelbeke, behalve een aantal gedichten, ook enkele van mijn notities omtrent die vreemde, niet aflatende levenslange fascinatie van mij voor de poëzie en voor ‘de koers’... Het gedicht en ook de notities kunnen eerlang op een aantal andere web-plaatsen worden nagelezen. Voor het zover is kan de "Modder en grind"-poster wel helemaal gratis worden opgehaald in de Harelbeekse bibliotheek. Maar, let op, dit slechts 'zolang de voorraad strekt'.

Meer info:
Bib Harelbeke, Eilandstraat 2, 8530 Harelbeke - 056 733 440

Rimini

Dagen lang al liefste, leven we languit
in de liefde. Ik ben geen ander meer
en jij blijft enkel nog jezelf
in deze nazomer van je welste.

Alsof er nog iets in te halen valt.
Alsof er nog iets rechtgezet kan worden
blaast alles van de toren.

Jij zegt iets over de binnenkant
van onze huizen. Ik heb het over
het gevaar van metaforen.

Onze lichamen vallen niet meer
te redden maar de geest is fel en scherp
en de zee hier nooit ver weg.

Oktober is de maand september
van het leven.


© Paul Rigolle


"Donderdag 26 januari 2017: Waarom 's geen gedicht vandaag?"

Uit: 'Tot het bestaat', Paul Rigolle, Uitgeverij C. De Vries-Brouwers, Antwerpen-Rotterdam, 2013, ISBN 978 90 5927 300 9

Gedichtendag in Harelbeke-Gedicht voor Eli Iserbyt

De jaarlijkse Gedichtendag en de Poëzieweek zijn alweer in volle

aantocht. En dat zullen we, én mogen we geweten hebben... Zelf schreef ik op verzoek van Jan Van Herreweghe, grote Voortrekker van de Harelbeekse bibliotheek, een gedicht over en voor… Eli Iserbyt. De jonge regerende wereldkampioen bij de cyclocross-beloften woont immers in Bavikhove, deelgemeente van Harelbeke. Dorp van oorsprong ook van Dirk "Molje" De Mol en niet te vergeten de dichter Frans Deschoemaeker.

“Modder en grind”, is de titel van mijn gedicht dat op poster wordt uitgebracht. Het wordt komende woensdag 25 januari 2017 om 19:30 u voorgesteld in de Harelbeekse bibliotheek. En dit samen met “Gefluister over de asfaltwegen”, een gedicht van Inge Braeckman dat eveneens in postervorm verschijnt. In Harelbeke lees ik naar aanleiding van de publicatie een aantal nieuwe & oude (wieler)gedichten en sta ik voor de gelegenheid vanzelfsprekend ook graag even stil bij die vreemde, niet aflatende levenslange fascinatie van mij voor de poëzie en voor ‘de koers’… En de asfaltwegen daartussenin… Je bent van harte welkom!

Drietal (41)

Watervalsysteem
Significant
Titelkoers

Mag ik jou

Wat voorbij is gaat nooit over.
Wat komt zal komen. Maar
elk jaar kan een keerpunt zijn
voor wie bereid is, en klaar, om
het stof te blazen van de dingen.

Mag ik jou en de jouwen een bijzonder gezond, creatief, warm,
waakzaam & fijngeborsteld 2017 wensen?

Ja dat mag ik!

Koolskamp Koers - het gedicht

Alweer dankzij de goeie zorgen van Miel Vanstreels, onze mooiste grossier in Wieler- en Fietsvarianten, staat mijn "Gedicht voor Koolskamp Koers" sinds enkele dagen na te lezen op de Wielergedichten-site!

Het gedicht dat voor het eerst gepubliceerd werd in het boek "Koolskamp Koers 100" logeerde ook al een weekje in de onvolprezen rijke kamers van het Wielersportboeken-web. Zelf plaatste ik het eerder op mijn Hart van Bitossi-blog zodat het, naar ik mag veronderstellen, met deze drievoudige publicatie nu wel voorgoed in de poëtische wielerannalen zal worden bewaard.

Ten hemel

Ook in tijden van angstremmers, vertwijfeling en machtsgeile narcisten blijven er gelukkig nog heel wat verzachtende constanten over. Het hoeft niet eens zoveel te zijn. Een mooie zaterdagse column om ons te verblijden bijvoorbeeld. Zo slaat Bernard Dewulf vandaag in de weekendeditie van de Standaard, samen met David Goffin, zijn ogen ten hemel. 'Reflector' is de titel van zijn column. Voor neerkijkers en opkijkers. Mooi werk en gepenseeld zoals alleen Dewulf dat kan: in laagjes en zacht troostend aangebracht. Als balsem voor de ziel en voor de longen! En o ja, ook van mij, heb je, na deze rollercoaster van een week waarin we ons met zijn allen trumpeerden als nooit eerder en we maar node afscheid namen van de dichter die met de naam Leonard Cohen door het leven ging, veel wensen voor een heel fijn weekend!

(Bron: een Facebook-bericht van mezelf)

Drietal (40)

Teenpuntgetikketak
Uithangleeuw
Tangoregel


Dit keer komt 'het drietal' helemaal uit "Malva" van Hagar Peeters. Respectievelijk aangetroffen op pagina's 57, 60 en opnieuw 57.

Uitgelezen

Extern:
Bob Dylan wint nobelprijs voor literatuur (Bericht bij De Redactie)
Nobelprijs literatuur voor Bob Dylan (Bericht De Standaard)
Facebook-bericht van Joep Bremmers

Voorstelling 'Bij tijd en wijle'

Meer info: Site Patrick Cornillie - Bij tijd en wijle

Na de voorstelling

Oostende, 24/9/2016 - met Hedwig Speliers en Erick Kila
© foto: Lieve Mussche

De niet te stuiten opmars van Facebook lijkt de 'blogcultuur' bij velen van ons wat naar de achtergrond verwezen te hebben... Daar kijk je niet naast. Waar zo'n persoonlijke blog in Tijdlijn-Twitter en Twijntijden dan nog voor zou kunen dienen? Tiens, om bijvoorbeeld 's een foto te publiceren in de reeks "Na de voorstelling"... Bovenstaande foto dateert van 24/9/2016 ll. na de voorstelling van de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau "Tot de stenen wortel schieten" in de Bib van Oostende. Voor mij mag hij (de foto) hier gerust blijven staan 'tot de stenen wortel schieten'... De witte wijn van Oostende liet zich drinken en het gezelschap was aangenaam!

Terwijl

ING... Ik heb er geen rekening en ik zal er nooit een hebben... Maar de komende expo "Guggenheim Full Abstraction" (Happy Birthday 30 years ING Art Centre) had ik wel al 'als niet te missen' aangestreept. Van 19/10/2016 tot 12/10/2017 brengt ING in Brussel een selectie uit de Guggenheim-collecties van New York en Venetië

samen. Onder meer werk van drie van mijn absolute favorieten Willem de Kooning, Robert Motherwell en Cy Twombly zal je er kunnen zien... Het dedain en het misprijzen waarmee de ING-bonzen de voorbije dagen met personeel en klanten omgingen (én omgaan), zet een en ander fors in een ander daglicht. Arrogantie troef! Loonsverhogingen voor top ING-ers terwijl... 7 miljard euro aan dividenden overmaken aan het moederbedrijf terwijl... En de Vlaamse Regering (die eerder na het Dexia-débâcle Dexia en KBC als 'huisbankier' inruilden voor ING) doet daar nog een schepje bovenop door zonder boe of ba het contract met ING als Vlaamse overheidsbank bijna stilzwijgend te verlengen. Miljardenwinsten maken, 3500 personeelsleden ontslaan, de lonen van topmanagers verhogen en investeren in topkunst...

Het zal met wel zéér gemengde gevoelens zijn dat ik straks als "ordinaire expofreak" - en als naar gewoonte mijn ogen uitkijkend - naar Brussel reis... Al goed dat we de dingen zelf af en toe met "Full Abstraction" tegemoet kunnen treden!

#ING #hetdedainvandemacht


Extern:
Guggenheim. Full Abstraction. ING-Art Center - van 19/10/2016 tot 12/2/2017

Druk "Digtherlijk' najaar op komst

Graag licht ik hieronder even een passage uit een recent redactiebericht van 'de Schaal van Digther'... Af en toe zijn het wel heel drukke tijden voor de redactie waarvan ik deel uitmaak... Ook dit (literair) najaar lijkt erg aardig te worden. Nadat ik al de inleiding uitsprak bij de presentatie van de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau (24/9/2016 - 'Tot de stenen wortel schieten') en straks die van Patrick Cornillie (15/10/2016 - 'Bij tijd en wijle' voor mijn rekening neem, is er op zondagvoormiddag 27/11/2016 in Menen de voorstelling van het tweede jaarboek van de VWS - Jaarboek MMXVI. Nu al welkom, zou ik zeggen...

Uit het bericht van de redactie op 'De schaal van Digther':

Ook al in Oostende – de omschrijving ‘de stad der Metaforen’ wordt steeds gretiger opgepikt - gaf Paul Rigolle op zaterdag 24/9/2016 een breedvoerige inleiding bij de voorstelling van “Tot de stenen wortel schieten”, de nieuwste dichtbundel van Philippe Cailliau. De tekst van de lezing wordt wellicht later nog – ofwel integraal of in een aantal extracten - via ondermeer ‘de Schaal van Digther’ of via een ander kanaal gepubliceerd. De inleiding van Rigolle kan immers ook gelezen worden als, naar hij in Oostende zelf ootmoedig toegaf, een vermomd en ongegeneerd laudatio voor een dichter, gezien deze nieuwe Kleinood- en Grootzeer-bundel ook met verve het veertigjarig dichterschap van Cailliau markeert. Wat niemand evenwel als een eindpunt wil zien.

Ook de verzamelbundel ‘Bij tijd en wijle’ van Patrick Cornillie die op zaterdag 15/10/2016 eveneens door Paul Rigolle in Lichtervelde wordt ingeleid kan in geen geval als een eindpunt worden aangestipt. Wielerdichter en zoals iemand het eerder verwoordde schrijver van poëzie voor wie geen gedichten leest, Cornillie maakte zelf een eigen keuze uit de gedichten 1985 – 2015. Uitgever is Uitgeverij Les Iles.

Een waterlelie

Vandaag op 'de Schaal van Digther' een nieuwe notitie van Frans Deschoemaeker in de reeks "De waterlelies van Montparnasse"...

Vandaag nog 's een Waterlelie van Montparnasse...https://t.co/4wPUJV7xlk

— Paul Rigolle (@paulrigolle) September 26, 2016

Sous les pavés, la plage!

"Sous les pavés, La plage!" pic.twitter.com/XAh1lSz54E

— Paul Rigolle (@paulrigolle) August 25, 2016

Boos, Verdrietig, Verontrust.

Une lectrice du @lemondefr nous envoie ce dessin après l'attaque de #Nice. Dire que l'été était arrivé... pic.twitter.com/mJdliTpDGX

— Clément Martel (@martelclem) July 15, 2016

Vézelay

Waar de Gele Draak van mijn diepe buiging
zal vernemen bereikt de reis het punt
waar ik wil blijven! Waait het vermoeden weg
van wat wij nog willen weten.

Geen kei meer wil het zijn, geen ronding,
maar gewoon iets dat bloeit om voorgoed
te kunnen sterven. Fruit dat beurs de herfst
zal spekken. Tranen die zich in een lied
vol smart op flessen laten trekken.

Het zal mij suiker eten.
Het zal mij grazen.

Berouw en lippendienst voorbij. Geen agenda
zal ons hier verbergen. Waar de blik
verdwaalt en hapert blijf ik staan en luister.

Hoor hoe het klingelt in de verte.


© Paul Rigolle


Uit ‘Tot het bestaat’ – uitg. C. de Vries-Brouwers, 2013

Over Facebook en een 'Vlaamsche Cartoon'

Er zijn heel wat kanten en kantjes aan Facebook waarbij ik mij geregeld afvraag waarom een mens zijn account niet onmiddellijk en zonder dralen (én voorgoed) de Velden van de Ultieme Vergetelheid instuurt… Gortigheid, ijdeltuiterij, banaliteiten, halve en hele waarheden, fanatiekerigheid, loos gehuil, vals alarm… Het kan me vaker dan me lief is gestolen worden. Een verschijnsel dat jullie ongetwijfeld met mij zullen delen. Maar toch, zijn er netzoveel andere ogenblikken en evenzovele berichten die mijn belangstelling blijven wegdragen… Een emotionele getuigenis, een flardje dagboektekst (zo persoonlijk dat je het voor jezelf nooit zou durven prijsgeven), kleine, grote, warme en kille discussies, reactie en tegenreactie… Facebook heeft (net als Twitter en andere mediadingen) in al zijn vluchtigheid nu eenmaal - of je het wil of niet - zijn plaats gevonden in het maatschappelijke debat. Al klinkt dat laatste wel wat heel erg zwaarwichtig. Daarnet heb ik met veel belangstelling de uitgebreide opmerkingen van meester-blogger Pascal Cornet bij een ‘Vlaamsche cartoon’ gelezen. Wetende dat de “Vlaamse Zaak” tegenwoordig en merkwaardig genoeg bij velen zorgt voor het fenomeen van de stijf op elkaar gehouden lippen… Liever dan dat men openlijk voor een standpunt uit wil komen. Dus zou ik zeggen, neem ’s wat tijd mijn dierbare Facebook-vrienden, om de teksten die aan de basis liggen van het Facebook-statement van Pascal Cornet helemaal door te nemen… Ze lonen echt wel de moeite en alleen al een fragment als dat van Cornelis Verhoeven, door Pascal aangehaald, dat ik via FB op deze manier op het spoor ben gekomen en dat ik jullie hieronder graag meegeef, maakt dat ik toch maar lekker en tot nader order dat Facebook-accountje van mij in stand blijf houden.

”‘Het doet er niet zoveel toe waar we wonen, maar we moeten wel érgens wonen; en dat “ergens” is nooit de hele wereld (...). Het kwalijke van het kosmopolitisme is dat het de concreetheid van dit “ergens” negeert, en van het provincialisme in zijn kwalijke gedaante dat het van het “ergens” de hele wereld maakt.’
(Cornelis Verhoeven)

De links:
Pascal Cornet: Het leven als voorlopige oplossing
Brief aan Christiaan Janssens (Di 5/7/2016)
De zomer van 2016 – 16 (Zo 3/7/2016)
Facebook als anestesiemachine (Do 14/4/2016)
Besmette begrippen – Pleidooi voor een aanvaardbaar nationalisme (Ma 11/6/2011)

Het ga je goed, Jacky...

Sprakeloosheid lag niet in jouw aard... Om meningen zat je niet verveeld. Wie je was - verrekte gelijkhebber, gulle grage gulzige man met dwarse impulsen - halen we ons moeiteloos voor de geest.

Levendig. Bruisend. Vol branie... Nee, teruggrijpen naar die honderd, naar die duizend momenten die je met de mensen, die je met ons deelde, doen we niet vandaag. Nog niet. We maken iets verpletterends dat op stilte lijkt; houden graag in ere wat jij liet gebeuren, het vele dat ons dank zij jou mocht overkomen. Wat je met ons deelde toen de tijdlijn nog moest worden uitgevonden. De vele zomers (ook die van 1976!) waarin de bakken met de geraniums nog ongeschonden voor de ramen konden blijven staan. De jaren van de Harlekijn. Optredens in de Movy en Overal en op Alle Plaatsen... Dubliners, Pogues, Rory Gallagher, Ferre... Gedichten lezend later in de Foyer, kijkend op warme dagen naar zovele Vuelta's en Tour de France's... Nu, Jacky, deel ik, na het vernemen van het bericht dat je er niet meer bent, een profielfoto die een ander van jou mocht nemen…

Het ga je goed daarboven, Jacky, of waar je je nu ergens hebt teruggetrokken, verscholen in de concertzalen van de tijd, daarboven of daarbeneden of waar dan ook in dat vreemde "Oord van Oude Harlekijnen"... Dat je mag rusten nu, Jacky Vanmaele...

Veel sterkte aan familie, vrienden en iedereen die jou - dankbaar als alleen een mens kan zijn - op één of andere manier mocht kennen!

Mei 1976 - Vijfjarig bestaan Harlekijn

Nieuwe nostalgie-Kunsttijdschrift Vlaanderen-nr 359

Graag ben ik dezer dagen als 'gastdichter' present in het Kunsttijdschrift Vlaanderen nr 359. Themanummer over ‘Nieuwe nostalgie’… Drie gedichten in één Poëtisch Bericht: Ladderdrift, Missie en Slang... Nostalgisch of niet, #zestaanermooi!

Drie van mijn gedichten in nr 359 van het Kunsttijdschrift Vlaanderen: Ladderdrift, Missie en Slang. #zestaanermooihttps://t.co/c2Rsx1fBOJ

— Paul Rigolle (@paulrigolle) June 3, 2016

Meer info: Kunsttijdschrift Vlaanderen
Volledige inhoud nr 359

Mijn beste Teletekst... Bedankt!

's Morgens, 's Avonds, 's Middags en nog 's tussendoor... Zesendertig jaar lang! Het wordt wennen... Zomaar zonder! Bedankt mijn beste Teletekst, je was bijzonder fijn gezelschap. Vooral de bladzijden 101,102,400,420,500 en 800 zal ik mij - en al mijn toestanden waarin ik ze las - blijvend én levendig herinneren.

Anker

Aangetroffen op Puivelde-Koerse-Editie 2016...

Het woord cadans

Er is iets vreemd met de manier waarop men leest. Met de concentratie waarmee men toch nog over de dingen, over de woorden en zijn eigen zekerheden heen leest. Een kleine drie jaar geleden publiceerde ik de dichtbundel Tot het bestaat. Welhaast ontelbare keren moet ik, voorafgaand aan de publicatie, de 49 gedichten uit de bundel gelezen en herlezen, én herlezen hebben. Dat hoort niet alleen zo, dat is ook zo. Je laat de letters niet zomaar op de lezer los. Ook anderen hebben het typoscript gelezen. Pas gisteren, zoveel tijd, zoveel maanden en dagen later, ontdekte ik dat ik het woord “kadans” in de slotcyclus, tevens titelcyclus van Tot het bestaat met een k geschreven heb. Tot nu toe heeft daar nog nooit een arglistige woordhaan naar gekraaid. En eerlijk gezegd heb ik er zelf ook nooit bij stilgestaan dat het woord ‘kadans’ niet in vanDale staat. Je hoort immers cadans te schrijven als je kadans bedoelt. Toch een groot verschil, vind ik. Cadans lijkt immers in de verste verte niet op Kadans.

Maar dit geheel terzijde want ook nu weer onthou ik dat een mens die schrijft altijd op zijn hoede hoort te zijn. Dat met de meest intense zorg waarmee je elk woord tikt of schrijft “het bevragen van het woord zelf” nooit op de achtergrond mag raken. Al heb ik stellig, het is weliswaar een opendeur-gedachte, de indruk dat de sms-generatie en zelfs de nieuwste generatie snelsneljournalisten en scribenten de voetregels (staat ook niet in vanDale, nah) allang met plezier naast zich hebben neergelegd. Enfin, dit alles, om mezelf nog maar eventjes tussendoor op het hart te drukken dat een “simpel” woord als het woord “cadans” in staat blijft om een mens er op te wijzen dat ie niet behoedzaam genoeg kan zijn in het leven. Ook én vooral met woorden!

Niettemin hieronder nog ’s het gedicht Tot het bestaat/2. Met daarin dus het fout gespelde woord “kadans”. Als het met de cadans nu maar goed loopt…


Tot het bestaat (2)


Uit niets dan klank zal jouw stem bestaan.
Kadans! Kadans! Fijngetuned het timbre
dat zoekt en taalt naar wat jou dierbaar is.
Een blik die zich op de wereld richt.

Het beeld dat in de steen verborgen zit.
Het verlangen naar de verte in een mens.
De laatste woorden van het gedicht.
(Woorden als brood, en bloed, en bloem.)

Middenin een tijd die zichzelf verbeeldt.
Middenin een hart dat weet dat het enkel
de schoonheid is, de schitterende zwalpende,
wanhopig makende schoonheid is

waaraan wij schatplichtig zijn.


© Paul Rigolle


(P.R. - Blauwe notities - De man met de leesbril - woensdag 20 april 2016)

Drietal (39)

Los
Drietrapstransformatie
Alternatief



(Met dank aan Renaat Ramon & Philippe Cailliau voor het woord 'drietrapstransformatie')