Sontag! Haar leven en werk.

Portefeuille

als het snikheet is
ga je van mayonaise dood
dat zei mijn tante

ze zei ook
dat ik nooit de deur uit moest gaan
zonder mijn portefeuille
want als ik verongelukte
moesten ze het lijk kunnen identificeren

26/4/1981
Homestead Valley, Californië


Sam Shepard – Motel Californië, Pagina 65


Motel Californië / Sam Shepard ; [ill.] Johnny Dark ; [vert.] Peter van Oers. - Amsterdam : Bakker, 1986. - 150 p., ill. - ISBN-10 90-351-0370-X SBA: 701505


Zie ook mijn bericht 'Havik' uit het archief "Dingen van vroeger": http://www.paulrigolle.be/arcadim/2007/02/havik.html
Daterend alweer van 16/2/2007.

Jaarwerk MMXIX - Jaarboek van de VWS

Op zondagmorgen 27/10/2019 wordt om 10:30 u in Waregem “Jaarwerk MMXIX”, (West-Vlaamse auteurs 2018-2019), het nieuwste jaarboek van de VWS (Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers) voorgesteld.

We zijn inmiddels aan een klein lustrum toe want de huidige uitgave is alweer goed voor de vijfde editie. Het schitterende kaftontwerp is opnieuw van de hand van ons aller Renaat Ramon.
De voorstelling van het ‘Jaarwerk MMXIX’ gaat door in de Bibliotheek van Waregem, Boekenplein 1, 8790 Waregem.

Op het zelfde ogenblik wordt, zoals ook de voorbije jaren het geval, de VWS-prijs uitgereikt. Eerdere laureaten waren Walter Haesaert, Willy Spillebeen, Luuk Gruwez en Kristien Dieltiens. Dit keer gaat de VWS-prijs naar niemand minder dan Patrick Lateur! Onze gelukwensen!

Het programma:

- verwelkoming door Pietro Iacopucci, schepen van cultuur van Waregem
- toelichting bij het VWS- jaarboek door Koen D'haene, eindredacteur VWS
- gelegenheidstoespraak door Jooris van Hulle, voorzitter VWS
- uitreiking VWS-prijs aan Patrick Lateur door Jooris van Hulle, voorzitter VWS
- Patrick Lateur neemt het woord
- Algemene leiding: Jet Marchau
- receptie, aangeboden door het Stadsbestuur van Waregem

De toegang is gratis. Wel vooraf inschrijven via Jan Bonneure (VWS-secretaris) via 0473 57 30 31  of janbonneure@skynet.be.


De volledige inhoudstafel van ‘Jaarwerk MMXIX’ ziet er als volgt uit:

- De Bourgondiërs’ van Bart Van Loo (Hilarisch eerbetoon aan een onvolprezen meester-werk) - Wouter Deprez
- Behoedzaam bewegend tussen toen en nu (Patrick Lateur ontvangt de VWS-prijs 2019) - Jooris van Hulle
- Ik ben klaar voor spraak en dan komt alleen maar ah. (Over de poëzie van Sylvie Marie) - Alain Delmotte
- Het Sonneville-archief als schatkamer (Over het ongepubliceerde werk van Johan Sonneville) - Andreas Van Rompaey
- Bij Streuvels aan het raam (Het Lijsternest als schrijversresidentie) - Koen D’haene
- Verspreid in witte wind (Dood en gedichten van Luc R.C. Deleu) - Renaat Ramon
- Romancier van de zee (In het zog van Gaston Duribreux) - Stefaan Pennynck
- Het polsstarrig tikken van een tijd (Over het recente werk van Joris Denoo) - Paul Rigolle

“Jaarwerk MMXIX” kan besteld worden via het secretariaat van de VWS t.a.v. janbonneure@skynet.be. Graag wijzen we er op dat het lidgeld van de VWS (zonder enige provinciale beperking) ‘amper’ dertig euro bedraagt. En daarvoor krijg je jaarlijks ook het Jaarwerk gratis! Lidmaatschap helpt ons zeer om de uitgave van het jaarboek te financieren en via het lidmaatschap, de nieuwsbrieven en de blog houden wij u op de hoogte over wat reilt en zeilt in de literaire kustprovincie.

“Jaarwerk MMXIX”

• ISBN-nummer: 9789462663893
• Verschijningsdatum: 15/10/2019
• Aantal bladzijden: 174
• Uitgeverij: Scriptomanen
• Afmetingen: 148 mm x 210 mm
• Gewicht: 260
• Type: Boek
• Prijs: 24,95 Euro

Sinds kort is de VWS, zoals eerder meegedeeld, ook begonnen met een nieuwsblog. Die is voortaan te vinden via het internetadres: https://blogvandevws.blogspot.com

Extern:
Bericht van de Stad Waregem
Thuissite Patrick Lateur
Dun lied donkere draad - blog VWS
Uitgeverij Scriptomanen
VWS op Facebook

Voorstelling 'HiEr' van Hugo Verstraeten

Op zaterdagavond 9/11/2019 mag ik wat inleidende woorden zeggen bij de voorstelling van 'HiEr' de nieuwe dichtbundel van De Schaal van Digther-kompaan Hugo Verstraeten.

Het was lang uitkijken naar nieuw gebundeld poëtisch werk van plastisch kunstenaar, dichter, mede-oprichter van het Digther-collectief en redacteur bij 'De Schaal van Digther' Hugo Verstraeten.

De voorstelling gaat door in 't Land van Vlierbos, de IJzerboomgaard om 19:30u. Gratis inschrijven voor 4/11/2019 via www.cckruispunt.be. Er is muziek van Brecht Verstraeten die variaties brengt uit Latijns-Amerikaanse gitaartradities. Hugo Verstraeten leest voor en jouw dienaar mag zoals gezegd de bundel inleiden!  

Iedereen welkom!

Alle dichters (m) en (v)

Dichter of dichteres? Ik heb de vele (facebook)reacties op mijn vraag van gisteren hoe men een dichter (v) nu het best omschrijft met

Foto Thinkstock

graagte gelezen. Dank aan iedereen die reageerde! Ik merk dat veel van mijn vrouwelijke (facebook-)vrienden er zelf niet helemaal uit zijn. Gebruik ik nu dichter of gebruik ik dichteres? Het blijft boeiend, meer, het is nodig, vind ik, om de vraag te blijven stellen. Ik las onlangs dat België opnieuw gezakt is op de jaarlijkse Global Gender Gap Index, of de index die gendergelijkheid meet. Ons land staat nu op de 32ste plaats, op een totaal van 149 landen. Het doet daarmee slechter dan Rwanda en de Filipijnen… Gendergelijkheid… Misschien is het beter om het over gendergelijkwaardigheid te hebben. En die begint ook mét en in de taal…

De taal, ook de literaire, is én blijft een levendig ding dat gulzig de invloed van de straat en het taalgebruik van de man of vrouw in die straat weet op te slorpen. En zo hoort het ook. De geladen- en de gelaagdheid van de woorden is op elk ogenblik aan evolutie en herdenking toe. Dichters (m ) en (v), die bij uitstek al aanleg hebben om onderhuidse dingen te registreren ontkomen daar niet aan. Willen daar, dat weet ik wel zeker, ook helemaal niet aan ontkomen.

Dichter of dichteres? Ach, helemaal heikel is het nu ook weer niet. Zelf hou ik het graag bij het algemene gender-gelijke ‘dichter’. Maar als iemand het prettig vindt om ‘dichteres’ te gebruiken, geen probleem. We moeten het woord 'dichteres' nu ook weer niet meteen gaan bannen. Soms is het gebruik ervan ook gewoon een zaak van context. Het dichterschap (ik heb nog nooit over het ‘dichteressenschap’ gehoord) is al altijd een edele zaak “der beider kunne” geweest… Wat niet belet dat er veel aardige dingen zijn geschreven door vrouwen onder mannelijk en door mannen onder vrouwelijk pseudoniem. Dichters horen gewoon te doen waar ze goed in zijn. Of... menen goed in te zijn. Dingen, notities, verzen, gedichten schrijven waarin de tijd waarin ze schrijven in alle hevigheid blijft meetrillen.

Of zoals ik zelf ooit al ’s schreef:

“Hem of haar te worden in de jij
van het gedicht”

Is het nu dichter of dichteres?

Maria Barnas in Het Penhuis.

Zondag 6/10/2019 laatst had Digther- en VWS-kompaan Alain Delmotte voor ‘Het Penhuis’ in Kortrijk een erg mooi gesprek

met Maria Barnas. Zelf was ik vooraf nauwelijks vertrouwd met het werk van deze Nederlandse schrijfster van poëzie en romans die tevens plastisch kunstenaar is. Daar bracht het verhelderende gesprek in de Kortrijkse Orangerie van de Broeltuin meteen verandering in. Een vlotte babbel over de ‘bubbel’ van de poëzie en het schrijven was het waar we van genoten. Maria Barnas (°1973), wonend in het iconische Nederlandse Bergen - voor literaire bedevaarders zéér bekend van ondermeer A Roland Holst en Nescio - liet zelfs heel regelmatig diep in haar ziel kijken.

Nieuwsgierigheid om er achter te komen hoe dingen in elkaar zitten, is een van haar basisdrijfveren, vertelde Barnas op haar erg onderhoudende manier. De eenzame uitvaarten kwamen aan bod en de vele mogelijkheden die het weglaten van een komma kan bieden. Dit als antwoord op een vraag van Alain Delmotte over het veelal ontbreken van leestekens in haar gedichten. Tussendoor las ze vooral voor uit haar laatste dichtbundel ‘Nachtboot’ die eerder genomineerd werd voor een pak prijzen waaronder de Herman de Coninckprijs en de Grote Poëzieprijs. Mooi en licht hilarisch moment was er toen ze bij het voorlezen van haar gedicht ‘Vrijplaats’ zwaar getroffen werd door een regendruppel die uit de glazen koepel van de Orangerie – bij regenweer en ondanks naar het schijnt recente renovatie nog altijd lekkend als een zachte zeef – pal op haar tekst kwam vallen.

Voorts had ze het, hoe kan het anders, over de taal zelf. Over het jezelf verliezen in de taal. Over de tuin van de taal waarin je kunt schoffelen en wieden. Over de machine die ze ontwikkelde die woorden verspreidt in de vorm van stikstofbellen... Over het zeg- en het onzegbare. Ook over de doei- en omgangstaal en de fricties die haar tegenwoordig domineren vanwege al die ‘moeilijk’ geworden woorden met betrekking tot huidskleur, gender- en professionele gelijkheid… Over de verlegenheid om in deze tijd nog volmondig het woord ‘solidariteit’ uit te spreken. En over het spanningsveld in de woorden en de vraag of we haar en haar vrouwelijke collega’s nu dichter of dichteres mogen noemen. Het lijkt een beetje triviaal maar dat is het, zo betoogde Maria Barnas, eigenlijk veel minder dan het lijkt. De meer feministische stemmen onder ons lijken ‘dichteres’ te verkiezen. Anderen balen daar dan weer van. Ik ben zelf wel 's benieuwd wat mijn poëtische (facebook-)vriendinnen hier ten lande daar nu eigenlijk van vinden. Hoe willen zij aangesproken worden? Met dichter of met dichteres?

We hoorden heel veel dingen, zondag, die we met graagte noteerden. Het werd een bijzonder aangename kennismaking met een dichter(es) die, naar we vooraf dachten, ogenschijnlijk heel toegankelijke gedichten schrijft. Na afloop van het gesprek wisten we wel beter. Deze dichter(es) schrijft dingen die veel ingenieuzer zijn dan ze lijken. ‘Helderheid bestaat wel niet maar ik ben er wel naar op zoek', hoorden we. Zeker is dat we het werk van Maria Barnas in de toekomst van veel nabijer dan voordien zullen volgen. En laat dit nu krèk zijn waar Het Penhuis ons tijdens haar gedenkwaardige zondagvoormiddagen wil hebben!


Nieuwe taal

Ik bak een taart in een nieuwe taal.
Elke lepel moet ik wegen. Ik breek

een ei en zie mijn twijfel kleven
aan de kartels. Wanneer ik mijn oor

bij de klop op het aanrecht
houd hoor ik het deeg zuchten.


© Maria Barnas

Uit 'Nachtboot'. Van Oorschot, Amsterdam. 72 blz. €19,99


Recensie Nachtboot bij Tzum - Jan De Jong
Recensie Nachtboot bij Tzum - Remco Ekkers
Uitgeverij Van Oorschot - Nachtboot: een bevraging van authenticiteit 

Volgende gasten in het Penhuis:
* 17/11/2019: Anton H.J. Dautzenberg
* 8/12/2019: Paul Demets
* 15/3/2020: Yoni Van Den Eede
* 22/3/2020: Pieter Boksma
* 19/4/2020: 'jonge gasten' Lenny Peeters & Mustafa Kör

Meer info: Het Penhuis 2019-2020

De sluipende staatsgreep - Paul Bekaert

Zaterdag 5 Oktober 2019

In een erg boeiend interview met Joël De Ceulaer slaat Meester Paul Bekaert er in de Zeno-bijlage van de Morgen niet naast vandaag. Fatsoenlijke nagels met koppen zijn het, waarvan het gehamer na lezing nog lang blijft nazinderen. Voor wie daar open voor staat natuurlijk. (En, da's maar de hele vraag... Komt het aan bij wie het zou moeten aankomen?)

Jammer dat het interview on-line (behalve voor twitter-volgers en tabletlezers) niet bereikbaar is voor niet-abonnees. Overigens sluit het interview mooi aan bij “De sluipende staatsgreep". "Pleidooi van een romantisch advocaat”, een boek van Bekaert dat pas bij Lannoo verschenen is.

Enkele losse flarden uit het interview:
…/…
‘Achteraf bekeken denk ik dat men dat proces tegen het Vlaams Blok misschien beter niet had gevoerd. Welk effect heeft dat proces gehad?’
“Is het niet tragisch dat je vandaag zomaar dingen kunt zeggen waarvoor je in 2004 veroordeeld werd?” (over het Vlaams Blok proces)
…/…
“Ik ben een democraat, maar geen nationalist” (over het verdedigen van volksminderheden)
…/…
“Neem nu wat men die zogenaamde Joodse nederzettingen noemt: dat zijn geen nederzettingen met tenten en een wachttoren, hoor. Dat zijn hele steden, ter grootte van Tielt of Kortrijk.” (Over Israel)
…/…
“Cesare Beccaria, een groot criminoloog uit de achttiende eeuw, had het altijd over de bloeddorst van het plebs. Daar moet je tegenin gaan.
…/…
En als antwoord op de vraag “ Hoe robuust is onze rechtsstaat?”: “Dat weten we eigenlijk niet. Het is afwachten wat het resultaat zal zijn van de aanvallen op onze rechtsstaat. Men is die namelijk aan het afbouwen door de rechterlijke macht te onteigenen. Dat is de sluipende staatsgreep in de titel van mijn boek. Men ontneemt de rechterlijke macht bevoegdheden en voert een hetze tegen magistratuur en advocaten.”
…/…
Hebt u het nu over Theo Francken (N-VA) en zijn kritiek op ‘wereldvreemde rechters’? “In elk geval is dat altijd de manier waarop de afbraak van de rechtsstaat begint: met aanvallen op de pers en de onafhankelijke magistratuur. Dat is in de geschiedenis een verhaal dat immer terugkomt. De onafhankelijke magistraat moet de burger beschermen tegen de staat. Politici met dictatoriale neigingen hebben niet graag dat rechters hen terechtwijzen. Ze willen gedweeë marionetten maken van rechters.”

Wat ons betreft: een interview met een must-teken achter!

Bericht & Interview in De Morgen - 5/10/2019
Het boek bij Uitgeverij Lannoo

Af en toe wat 'Crap'? Moet kunnen, als het maar die van Trump niet is...

Het boek der gebeurtenissen

Teruggevonden tussen de oude kranten. Uitstekend geschikt als motto om de nieuwe week mee te beginnen!

"Het boek der gebeurtenissen ligt altijd open in het midden"...

Getekend: Wislawa Szymborska...