Dagen in het Streuvelshuis - Dag 10.
(woensdag 18 november 2020)
Burlend hert
Mijn verblijf hier snelt naar zijn eindpunt. Ik ben al bij de woensdag van mijn tweede week aanbeland. Nog vier intense dagen te gaan. En plots merk ik – door het Raam van de ochtend kijkend – dat het ‘burlend hert’, een ‘postuurtje’ dat doorheen al die jaren op zowat alle foto’s van het iconische raam is meegefotografeerd een stuk van zijn of haar rechterachterpoot
mankeert. Een mankepoot van een hert? Vreemd, pas nu merk ik het op.
En ineens overvalt mij de gedachte dat ik – hoe intens ik ook mag gekeken hebben – aan het eind van mijn verblijf nog wel meer dingen in dit Streuvelshuis zal hebben gemist. In de gids voor Het Lijsternest vind ik de oorsprong van het hert, dat ik in mijn verbeelding te pas en te onpas luid laat burlen, niet terug. Het witmarmeren geitje midden het Raam, dat is dan wel weer zeker, is afkomstig van Streuvels' oom, Guido Gezelle. Ik laat niet na om het 's goed en liefkozend in mijn handen te nemen. Misschien, je weet maar nooit, stroomt een brokje van de Gezelle-bevlogenheid en een toefje van diens energie hiermee wel op mezelf over. (Smiley!).
Bibelots zijn er anders genoeg in het Streuvelshuis. Ze staan hier ook een beetje overal. Volgens Jo Gisekin was haar grootvader daar echt verzot op. In zijn laatste levensjaren gaf hij er zelfs regelmatig aan Jo/Leentje cadeau. Zoals, laat ze weten, een schattig presse-papier-tje in verlorenwastechniek dat een muisje voorstelt en nog een aantal andere kleinoodjes die haar dierbaar zijn.
Wat mij samen met de gekwetste achterpoot van het hert ook niet echt duidelijk is eigenlijk, is de lengte van de Heer Streuvels. Hoe groot was onze Stijn eigenlijk? Misschien een wat triviale vraag, maar toch... Van zijn reispaspoort dat achter glas op het tafeltje van zijn werkkamer ligt kun je het alvast niet aflezen. Groot – in de fysieke betekenis van het woord - kan hij, zoals anderen dat hier voor mij ook al hebben opgemerkt, niet zijn geweest. Achter de brede schrijftafel voor het raam dat is aangepast aan zijn gezichtshoogte druk je met je knieën meteen tegen de onderkant van het oppervlak. Het lijkt alsof je de tafel met je bovenbenen omhoog kunt tillen… Misschien moet iemand dat voor mij maar 's uitvlooien? Thomas? Jurgen?
Maar ach wat, er zullen na mijn verblijf nog wel meer vragen onbeantwoord blijven. Streuveliaanse en andere. Erg is dat niet. Want niet alleen wat je hier intens ervaren hebt maar evengoed de dingen waarvoor geen antwoord of verklaring is, of die je niet eens hebt opgemerkt, neem je, zoveel is zeker, straks weer mee naar waar je vandaan komt, glorieus mee naar dat eigen schrijfhonk van jou.
Wat niet belet dat ik hier de laatste dagen mijn zintuigen en vooral ook mijn ogen op scherp zal houden. Want alles, alles immers begint met goed te kijken. Altijd en overal. Nooit was dat anders!
#Blauwenotities #demanmetdeleesbril #erziteenStijntjeinmijnschoen #hetlandvanstreuvels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten